Play by Krisini Nanini | August 11, 2013
I saw the moon
bow before the sea
bestowing her diamonds
in an attempt to
calm her riptide
high
low
high
low
splash
splash
the surface glitters
the moon illuminating
and bold
yet the waves
never falter
’til the sea cried
to the moon
“never can you
bring me to
sleep.”
—
Krisini Nanini is currently taking up MA in Business Administration at Ateneo de Davao University.
Bahagharing Puti
by Imer Caiz
Sabi mo, nakakabagot ang
puting dingding ng iyong kuwarto
Narito ako’t nakatingala sa
mga sulok, ipinipinta ang
Mahinhing hugis ng
pula mong kilay,
Mapagmalaking kurbada ng
dalandan mong labi,
Mapayapang tangos ng
dilaw mong ilong,
Mausisang batak ng
berde mong buhok,
Maaliwalas na haba ng
bughaw mong tainga,
Katamtamang bukadkad ng
lila mong mata
Nakalulungkot ang
puting dingding ng
aking silid
—
Imer Caiz was a BS Electronics Engineering student of the Ateneo de Davao University; recently relocated to Cebu City.
Play by Chris David Lao | August 4, 2013
Mga Tauhan:
Rick, 25, nars, nagtrabaho sa call center pero agad nag-resign
Nimfa, 28, pulubi, nagkukunwaring bulag
Mga taong dumadaan
Lugar:
Hapon. Sa labas ng simbahan. Sa may bangketa. May lata sa harap ng nakaupong pulubi. Tumutugtog siya gamit ang harmonika. May mga dumadaan na mga tao. Paminsan-minsan sila ay naghuhulog ng barya sa lata. At paminsan-minsan din ay palihim na nagrereklamo si Nimfa sa mga baryang hinulog.
Nimfa: (Sa sarili.) Ang babarat naman! Ang gagara ng mga damit pero singkwenta sentimos lang ang binibigay. Pero ayos na rin ‘to kaysa wala. (Bibilangin ang mga barya at mabilis silang ibubulsa.)
(Mapapadaan si Rick sa harap ng pulubi. Mahahalata niya ang ginagawa nito. Mapapansin ni Nimfa kaya’t pasimpleng hihirit ng…)
Nimfa: Limos… Palimos po… Maawa po kayo…
Rick: Anong palimos-palimos ka diyan? Hey! I saw you. I saw what you just did, Ate. Kitang-kita ng dalawang mata ko. Binibilang mo yung mga coins.
Nimfa: Kuya… Konting tulong lang po…
Play by Karlo Antonio David | July 14, 2013
Mga Tauhan
FRANZ Maranan: 22, binata. Medyo mahaba ang buhok at may kaunting balbas.
GNG. MARANAN: 55, ina ni FRANZ. Naka-pusod ang buhok. Naka-salamin at may pagka-pormal ang damit.
PULIS: 40, lalaki
DDS: lalaki, mahigit 30, naka-itim na balat na jacket at maong na pantalon. Maayos ang suklay ng buhok. Magalang sa pananalita.
Mga NARS, ibang pasyente at bisita sa loob ng ward
Tagpo: Sa ward ng isang pampublikong ospital sa Davao City, takip-silim.
Magaganap ang kabuuan ng dula sa loob ng isang araw
Walang malay na nakahiga si FRANZ sa kama, walang damit pang-itaas, ngunit may duguang benda sa tiyan. Abalang pumaparoo’t parito ang mga NARS sa ward, inaatupag ang ibang pasyente.
Papasok si GNG. MARANAN at ang PULIS.
PULIS: Sa tiyan siya banda natamaan ma’am, pero wala man siya maano sabi ng doktor.
GNG. MARANAN: Asan niyo siya nakita, sir?
PULIS: Sa Boulevard, ma’am. Nakatanggap man gud kami ng tip na meron na naman diyan banda… Swerte yang anak niyo ma’am ba, patay gud yung dalawa niyang kasama.
GNG. MARANAN: Salamat, sir.
(lalabas ang PULIS)
(tititigan ni GNG. MARANAN ang binata, bakas ang pag-aalala, pagka-irita at dalawang taong pangungulila sa mukha.)
(manunumbalik ang malay ni FRANZ. Magugulat at maiilang siya pagkakita sa ina.)
FRANZ: Mang…
GNG. MARANAN: (pagod. Bubuntong hininga.) Kelan ka huli nagpagupit, ha Franz? Kapangit na niyang buhok mo, o..
FRANZ: (mapapapikit sa irita) …Asan sila papang?
GNG. MARANAN: Nasa-opisina. Si ate mo din. (uupo sa tabi ng kama. Kapos sa salita) ‘yan, ano na nangyari sa iyo?
FRANZ: (hihiga patalikod sa ina. Sa sarili) Magsesermon na naman. (sa ina) Ano sa tingin mo?
Play by Alfredo Carlos P. Montecillo | December 9, 2012
Tauhan:
Ming – Isang 2nd year student ng Kolehiyo de San Ignacio. Siya ang babaeng bida ng kwento. Sikat na estudyante dahil sa ganda at talino. Si Berto ang matalik niyang kaibigan.
Berto – Isang 2nd year student ng Kolehiyo de San Ignacio. Siya ang lalakeng bida ng kwento. Isang simpleng musikero. Matalik na kaibigan niya si Ming. Ngunit…
Direk – Ang director ng dulang pinaghahandaan ng dramatics club.
Mga props people – Ang mga gumagawa ng props para sa dulang magaganap.
Eksena: Ang mga miyembro ng dramatics club ay naghahanda para sa isang dula na gaganapin sa ika-14 ng Pebrero. Sila, ang mga miyembro at ang director, ay nasa loob ng auditorium. Ang stage ay di pa gaanong napaganda. Merong mga estudyante na gumagawa ng props. Sa gitna ng stage, ay mayroong babaeng nakatayo at handang mag emote
Narrator: Ang pag-ibig ay mahahalintulad sa kamatayan;
Wala itong pinipiling oras ni kung sino ang matatamaan.
Tulad na lamang ng kwento ngayon.
Isang linggo, bago sasapit ang araw ng mga puso,
sa Kolehiyo de San Ignacio,
ang mga estudyanteng kabilang sa Socio-Teatro,
ang dramatics club ng paaralan,
ay naghahanda para sa “Dula ng Pag-ibig”,
ang taunang palabas na ginaganap tuwing ika-14 ng Pebrero.
Play by Emiko Escovilla | November 11, 2012
(Base sa “The Lottery” ni Anton Chekhov)
Ang mag-asawa naa sa lamesa, nagameryenda. Si mister nagabasa ug dyaryo.
Play by Alfredo Carlos P. Montecillo | August 5, 2012
Mga Tauhan:
Kaloy: Isang konduktor sa terminal ng jeep. 18 years old na binata. Payat. Ang suot niyang t-shirt at shorts ay nababahiran ng grasa. Makakaaway niya si…
John: Pasaherong uupo sa front seat. Mas malaki ang katawan kumpara kay Kaloy. Mayaman ang porma niya. Mayabang umasta. Kaaway ni Kaloy at ni…
Manang: Isang matandang galing grocery.
Tagpo:
Ang tagpo ng istorya ay sa isang terminal ng mga jeep.
(Bubukas ang telon kasabay ang pagtugtog ng background music na parang nasa terminal ng jeep. Papasok mula sa kaliwa si Kaloy. Mayroong multicab-jeep [sideview]sa background. Sa loob ng jeepney ay may mga nakaupo na.)
Kaloy: O kayo diyan! Maam! (sabay turo sa isang manonood na babae)
Dito po, lalarga na! Sasa, Sasa, Panacan, Tibungco, Lanang! Sasa, Sasa –
O boss dito o. (sabay gabay sa isang lalake papunta sa likod na pasukan ng jeep)
O, O, O! Paki urong naman diyan! (papaluin ni Kaloy ang kilid ng jeep) Paki urong para makaupo si bossing! O, O, O! (papaluin nanaman ang jeep)
(Habang pinapaurong ni Kaloy ang mga tao sa loob ng jeep ay papasok si John mula sa kanang bahagi ng entablado. Sasakay siya sa front seat ng jeep. Maglalagay siya ng headphones sa ulo niya at makikinig ng musika.)
Kaloy: Sasa, Sasa, Panacan, Lanang! Miss, pwede pa o, Sasa ba Sasa? (magtatanong si Kaloy sa isang babae mula sa manonood)
Ser! Lanang? (magtatanong si Kaloy sa isang lalake sa mga manonood) Tibungco? Bakante pa doon o.
(Magmumukhang pagod si Kaloy. Iikutin niya ang tuwalyang dala niya para magpahangin. Papasok ang isang matandang babae mula sa kanan ng entablado; may daladalang punong grocery bag. Kukuhitin ng matanda ang likod ni Kaloy. Lilingon si Kaloy sa matanda.)
Play by Anna Margarette Dayrit, Chris David Lao, Ella Jade Ismael | June 3, 2012
Character: Miranda, a 27 year-old saleslady. Wears a white long-sleeved blouse, a navy blue knee-high skirt, and black high-heeled shoes. Her long black hair is neatly ponytailed.
Setting: At a department store. Men’s wear section, outside a fitting room.
A male customer exits from the fitting room. He hands over two t-shirts to Miranda, pretends to be on the phone, and quickly walks away. Miranda folds one t-shirt neatly and hangs the other back on display.
She smiles.
Miranda: Uy! Ikaw man diay na. Kumusta naman? Ako? Okey ra. Mao lang gihapon, trabahante diri sa G-mall. Sa una sa pangkids ko na assign. Pero karon nabalhin ko sa men’swear. Dali ra tong pambata. Dali ra kaestorya ang mga mama. Dali ra atimanon.
Kapoy kaayo manarbaho uy. Mag make-up pa ka. Kailangan puti imong nawong, unya pula og lips, human pink og blush-on para dili murag luspad ba, para presentable gyod. Sige na lang kay malingaw man pod ko mangarte sa akong kaugalingon. Bahalag tag-isa ko ka oras sa samin basta motrabaho ko nga gwapa. Siyempre no! Human naa pa gyod ning mag-heels-heels ba. Dili ra baya gyod ko anad mag-heels-heels kay naga tsinelas ra man tawon ko kon molakaw. Natakilpo bitaw ko ton kas-a. Da! Danghag man. May gani sulbad ra og tutho-tutho ug haplas-haplas og dahons bayabas. Pero unsaon ta man wa man koy mabuhat. Mao man ang rules. Maong mutuman na lang pod ko kay mawad-an man sad kog trabaho kon di ko mosunod.
Naa pa ning palda-palda na hastang mubua. Tong kas-a lagi sa jeep. Wa ko kabantay. Hapit lagi milugwa akong bilat. Nipis pa ra ba tawon akong panting gigamit kay wa pa ko kapalit og bag-o. Hasta lagi. May na lang gani gi-alerto ko ni manang mamaligyaay og kinason sa akong atbang. Ulaw kaayo to ba.
O! lagi sa men’s wear ko na assign. Sus kining mga lalaki mas pili-an pa man intawon sila kaysa sa mga bayi. Pili diri, pili didto. Ukay diri, ukay na pod didto. Mosukod ani nga mga design human lahi nga size kuhaon. Dayon, mu-ingon rag…