Tag: Michael Angelo Lopez Marquez

Dugay na nakong gipanind-an
imong paglunang sa linaw,
Buot ka na nakong ibton
Kay sa kaanindut sa tubig
Gasinagbot ka lang.
Miaksyon nakog duol
Aron tapuson na ang imong
Pagpalaksot ning linaw
Apan sa dihang ikaw akong pagabunluton…
Tinuod mong kaanyag imong gipanalipod
Og imong napugngan akong kamangtas,
Gitun an mo pa gyod ako
Sa bililhong pagtulun an.

---

Macky is a graduate of AB in Literature from University of Southeastern Philippines. He is the president (soon to be former) of Union of Literature Students.

Nagtuo ko nga gihiktan tas
Duha ka pulang pisi sa kapalaran
Gikan sa akong kumagko
Ngadto sa imong kumingking
Nga kita maghiusa sa pagkita
Sa atong kalag ug kasingkasing.
Apan nasayop ko sa pagtuo
Ang duha ka pulang pisi sa kapalaran
Nahimong usa na lamang
Ug magpabiling handurawan

—
Si Michael Angelo Lopez Marquez mao ang presidente sa Union of Literature Students sa University of Southeastern Philippines.

Nakamata ko’g kadlawon
kay milinog among katre,
sa dihang gisusi ko,
si ate giyarok ang softdrink.
Misugilon ko ni Nanay
sa hinay midangoyngoy siya,
gitawag dayon niya si Tatay
og si Ate ilang giistorya.
Misinggit si Nanay og
si Tatay hapit si Ate laparuha,
sa hilabi nilang kasuko
si Ate mihilak, nipahipi na lang.
Sa kadaghang giyawyaw nila
usa lang akong nakat onan,
dili moinom og softdrink kung sayo pa
aron dili sayo mosakit ang tiyan.

—
Michael Marquez is president of the University of Southeastern Philippines English and Literature Evening Society. He was a Fellow of the 2011 Davao Writers Workshop.

Sorrowful praying the litany
as the crating ceremony starts,
gently cleansing the cold corpse
like a rose, frail and white.

Lethargically endowing the suit
that will be the suit of death,
just veiling it on delicately
delicately as if to a fragile baby.

Retaining the features on the frame
fashioning the breathless grimace,
making the inanimate shine
like the best resemblance ever made.

Sorrowful praying the litany
as the crating ceremony ends,
gently lifting the cold corpse
as the in-coffining accomplished.

Karon ania napud ko
Ilawom sa landong ni’ng dakong kahoy,
Kauban ang karaang gitara
Sa pagsakit diri ako magdanguyngoy.

Sa paggitik ko ni’ng instrumento
Hinay nga milupad ang mga tono
Puno sa kasakit padulong
Sa walay katapusang kawanangan.

Og ang gikumot kung dughan
Giabuhap sa nipis og mainitong musika
Nga miagi sa gamayng dalan sa akong dalunggan
Paingon sa paghilot sa napiang kong kasing-kasing.

Sa kada kaskas ning karaang gitara
Inubanan sa paghaplas sa kanunayng init nga sonata
Sa paglupad sa mga pino og hinayng tono niini
Hamis og humok nga mga kamot sa musika tambalan ka.

Ilalom sa landong sa dakong kahoy,
kauban ang karaang gitara,
niingkod ako og niplastar
aron musika sugdan na.

hinay nga naglupad
mga lami nga tono,
nga mudakop sa mga dalunggan
sa kung kinsang makadungog.

Ako lawom nga miginhawa
ug sa pagkanta misugod,
musika og tingog ko nagsayaw
maanindot nga sonata misunod.

Nikanta ako og nikanta
musika sa ako mikatawa,
bisan ako sa tono wala na
malipayon gihapon akong nakigbayle kaniya.

—
Macky Marquez is a a third year student of University of Southeastern Philippines, taking AB Literature. He was a fellow of Davao Writers Workshop 2011.

Akong gibaktas ang mangingilad nga kalasangan
aron ako makaabot sa among tugkaran,
apan sa kalit akong nabantayan
ako diay wala na sa kalasangan.

Palasyong marmol kalit nga nakita
hubo nga babae sa ulan nagsayaw pa,
itoy nga nagtuwad pula ang mga mata
Diyos ko! Asa nakong dapita!

Apan akong gibati ang lami nga pagbati
nga nialibyo sa kahadlok kong gihikbi,
kwarta, bulawan ug pagkaon sa ako gidalit
apan ako sa ila kinahanglan magpabilin.

Sa dili layo akong nadunggan
pagtawag kanako sa akong hingtungdan,
ug karon ako nang nakat-onan
nga ako sa kalasangan pila ka adlaw nang nawala.

—
Born in Bislig City, Surigao del Sur, Michael is a 3rd year student of AB Literature at USeP.