Lamat

Poetry by | January 22, 2012

Akong gibaktas ang mangingilad nga kalasangan
aron ako makaabot sa among tugkaran,
apan sa kalit akong nabantayan
ako diay wala na sa kalasangan.

Palasyong marmol kalit nga nakita
hubo nga babae sa ulan nagsayaw pa,
itoy nga nagtuwad pula ang mga mata
Diyos ko! Asa nakong dapita!

Apan akong gibati ang lami nga pagbati
nga nialibyo sa kahadlok kong gihikbi,
kwarta, bulawan ug pagkaon sa ako gidalit
apan ako sa ila kinahanglan magpabilin.

Sa dili layo akong nadunggan
pagtawag kanako sa akong hingtungdan,
ug karon ako nang nakat-onan
nga ako sa kalasangan pila ka adlaw nang nawala.


Born in Bislig City, Surigao del Sur, Michael is a 3rd year student of AB Literature at USeP.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.