Disgrasyado

Poetry by | May 27, 2024

Kaniadto, pirmi gyod kusniton
ni Nanay akong dunggan kay
disgrasyado kuno ko. Pananglitan,
ang tanke de girang tarak-tarak

sa akong maguwang, natangtangan
og mga ligid samtang ang iyang
power rangers kon dili mawad-an
og mga tiil, maputlan og mga ulo!

Unya ang akong mga baraha
sa Yu-gi-oh, mga lastiko, ug uban
pang mga dulaan sama nila Batman
ug Superman, kon wala nabiyaan

sa eskuylahan, gikawat sa akong
mga silingan? Kinsay nasayod?
Bitaw, adunay mga butang nga
gawas sa atong mahimo kay bisan

nasayod na akong unod sa kahapdos
sa usa ka kusi, bisan nahurot na
akong kusog sa matag ayo sa mga
naguba ug pangita sa mga nawala,

dili masabtan sa akong mga
ginikanan nga ang ilang anak,
bisan disgrasyado, dili usa
ka disgrasya.


Ivan writes from Davao City.

Pagtuo

Poetry by | October 16, 2023

Miyungyong
sa akong buhok
ang matag lusok
sa tubig,
midagayday

paingon sa panit:
matag kuskos og sabon,
mamugna sab
ang mga bula
nga unya matangtang

uban sa mga hugawng
namilit sa lawas.
Kaniadto, gitudlo-an
ko sa akong amahan
nga mag-ampo

una maligo
ug dihadiha,
ang katugnaw
miangkon kanako,
ako ug ang tubig,

nahimong usa.


Ivan Ridge Arbizo is pursuing an English Language Studies (ELS) degree at Holy Cross of Davao College.

Alegorya sa Panimalayng Naputlan og Kuryente

Poetry by | November 14, 2022

Milili ko sa bintana ug wala  nakigharong
ang mga suga sa dakbayan batok sa 

kabituonan. Hinay-hinay sa pagtikang,
nangapkap ko sa mga kandila ug posporo: 

nangita sa kahayag nga akong nawala.
Nangalisbo ang baho sa natunawng 

kandila: gibaid sa kalayo ang pabilo,
giinat ang mga aninong natanggong

sa bungbong ug gimapa ang mga tipak
sa nawong sa mga santo ibabaw sa 

aparador. Pipila na ka mga anino
ang naporma gikan sa akong mga

kamot: iro, alibangbang ug bitin,
namasin sa pagbalik sa mga suga.

Sa gawas, nagtapok akong mga
silingan, gabarog sama sa mga

palito: mihangad sila sa langit ug
nasaksihan sa ilang mga mata ang 

pagsaliyab sa kadulom daw mibanaw
nga krudo. Ug sa dihang mianam na

og siga ang mga suga sa tagsa-tagsang
kabalayan, nabuta ko sa ilang kasilaw. 


Ivan Ridge Arbizo writes from Davao City. 

 

Ayaw Kabalaka

Poetry by | April 12, 2022

Kon hagbay ra nakong
nahikap ang kagabhion
niadtong gisudlayan
sa akong mga tudlo
ang imong buhok. . . 

Kon dugay ra nakong
gisalig sa mga bituong
nanurok sa imong nawong
ang akong kokarinyo. . . 

Kon dili sama sa bag-ong
hiniwa nga matambaka
ang kapula sa imong ngabil. . . 

Kon ang gintang
sa imong nangahingong
ngipon, mao pod ang
gilay-on sa imong dughan
ug sa akong gusok. . .


 Ivan currently lives in Davao City with his cat named ‘Taba’

 

Tilimad-on: Tulo ka Haiku

Poetry by | January 31, 2022


Hait ang awit
sa kwaknit nga nasangit
sa kalasangan.


Galanog-lanog
ang siyaok sa hubakong
iring sa atop.

*
Lusok sa uwan,
gibisbisan ang lawas
sa patayng langgam.


Ivan Ridge Arbizo lives in Davao City.

Ang Kataposang Tuyok sa Duha ka Kalibotan

Poetry by | December 27, 2021

Inday:

Daliti imong pinalangga og usa ka balak.
Ayaw ipahalok imong ngabil balik sa iyang
mga bakak. Ilubong ang nagbangotang hagaw-
haw sa inyong kagahapon dinhi ilalom

sa nangalarag nga dahon sa himatyong puno-an.
Ang mga tiil sa tayaong orasan, magtaki-ang
og tinuyok sa iyang kaugalingong dagan.

Sulayi og sukod ang gilapdon sa kagabhion.
Tugoti mahagbong ang mga bituon.
Kinsa’y nakahibalo kanus-a mapislok
ang inyong handomanan?

Dodong:

Kinsa’y nakahibalo kanus-a mapislok
ang inyong handomanan? Tugoti
mahagbong ang mga bituon. Sulayi
og sukod ang gilapdon sa kagabhion.

Ang mga tiil sa tayaong orasan, magtaki-ang
Og tinuyok sa iyang kaugalingong dagan. Dinhi
ilalom sa nangalarag nga dahon sa himatyong

puno-an, ilubong ang nagbangotang hagaw-
haw sa inyong kagahapon. Ayaw ipahalok
imong ngabil balik sa iyang mga bakak.
Daliti imong pinalangga og usa ka balak.


Ivan Ridge Arbizo lives in Davao City.

Kapeng Barako

Poetry by | October 18, 2021

Giangkon sa nagbilangkad nga lingkoranan
ang akong kabug-aton, ug gihawoy
akong laway og kinapyot
sa gahanggab nga ngabil samtang nalipong
ang kutsarita og tinuyok sa tasa, gilumpag
ang nagtibugol nga kape gikan gilapwaan.

Usahay, mangurog akong dila ug magdilaab
akong alimpatakan… Tungod kaya ni
sa pag-uyon nako sa timpla sa imong tingog
dihang miingon ka kanako, “Magkape ra ta.”

Unsa kaha kon kutawon sa imong dila
ang akong baba, o di ba kaha higopon nimo
ang katam-is sa akong pangandoy?
Bisan sama ra sa aso ang hunahuna,
mabati ko gihapon ang kainit.
Ang kahapdos. Ang kasakit.

Ug wala ko makabalo kon
kanus-a malamian og balik.


Ivan lives in Davao City.

Karaang Pantalon

Poetry by | October 18, 2021

Gisuong sa akong mga tiil
ang mga langob sa laspag
nga maong. Kada suksok,
magka-anam sab ang kaguot,
magtapok, magpunsisok
ang kahapdos sa unod –
dili kalusot ibabaw sa tuhod.

Naanad ko nga sul-ubon
kining pantalon: ang panap –
tong inampingan gikan gipalit,
hinatag sa akong inahan.

Timaan nga dili nako pugson
og sulod kining mga tikang
sa paghandum arun dili manga –
tangkas ang kagahapon nga
magpabilin taliwala sa kaguot
sa akong gibati human siya
misuong apan wa na kabalik


Ivan lives in Davao City.