Poetry by Yas Ocampo | December 2, 2007
I was the only one left
in the sala that night
you told me the noises
on the roof were
Minang’s hooves –
on nights like this one
she was searching
for children whose stomachs
she could, through
her tongue
suck whole.
Poetry by Peping Domingo | December 2, 2007
Yanda ngatan ya,
Dagidi ub-bing nga nabati
Ditoy?
Sadinno ngata nga lubungen,
Ti naipalpal – ladawan dan
Wenno tinay tayaban dan?
Gapu ngamin apo, ti di
Mailadawan nga rig-rigat,
Rugit ken buyok
Ditoy rabaw ken
Uneg ti daga
Poetry by Peping Domingo | November 25, 2007
Ang tibay mo pare ko.
Hindi mo man lang ininda
ang lupit ng mga daluyong
at ang bagsik ng mga bagyo.
Pilit mong inaaruga
at balak gisingin pa
ang isang kasaysayang
matagal nang sumanib
at humalo sa lupa.
Poetry by Melissa Peñaflor | November 18, 2007
On this afternoon
the sky glows a soft amber
and everything under it obliges
and takes on a gentler, kinder hue
–even the dry path that stretches before me
–the gray sandbar that has led me home all these years
sheds some of its harshness
and I tread it with the warm, easy feeling that
I belong,
On this afternoon
I belong
Poetry by Saquina Karla Guiam | October 28, 2007
Little girls, little girls
Dancing by the breakwater
Their faces bloated like balloons
With electric plugs tucked behind their ears
Their eyeballs starting to fall from their sockets
Smiles turn to sneers
Maggots crawl all over their skin
Skin and bones visible through the naked eye
Blood on their clothes never lie
And whenever people pass the breakwater by midnight
Little girls with decayed teeth, torn-out clothes, electric plugs by their side and holes in their chests
Will come out to play with you
And make you wish they were locked in their baggage.
Madaling araw kung dumalaw ang kalungkutan
Sumasabay siya sa marahas na haplit ng hangin
at ragasa ng ulan
Katabi mo siya sa iyong paggising.
Muli,
Hahagilapin ang mga lumang larawan,
Bubuksan ang baul at babasahing muli
ang mga lumang liham,
Dadampian ng malamyos na halik
ang mga alaalang naiwan.
Madaling araw kung dumalaw ang kalungkutan
Mapipilitan kang magtimpla ng kape’t
Almusalin ang agam-agam.
Wala na ang dating lamig.
Naglaho na ang gubat.
Subalit may naiwan pa ring halina
at kulay ang kalikasan:
Sinusuyod ng makapal na hamog ang hita’t dibdib ng kabundukan
Habang banayad na naglalakbay ang puti-abuhing ulap
sa ibabaw ng amoy-pinipig na palayan.
Sa pagitan ng maalikabok at pakiwalkiwal na daan
Nagpapaligsahan sa pag-aagaw ng pansin
ang mga ligaw na sanplawer
sa malawak na plantasyon ng tubo, saging at pinya
At sa makikisig na kabayong sa kaburula’y
Waring mga tanod ng Bathala sa lupa.
(Para kay Teng)
Kung nanakawan ka’t nagising
Na wala na ang iyong pitaka, relos o singsing
o dili kaya’y ang nakasabit na pantalong mamahalin,
Saan ibubunton ang hinaing?
Sa aso bang di man lang tumahol at nanggising,
sa bombilya bang antukin
o sa bakod na kay daling lundagin?
Sino ang sisisihin?
Ay! Sana’y di na ako nagising
at ngayo’y parang torong sumisingasing
Ay! Ayaw ko nang muli pang malasing!