May pugad ang dalag

Poetry by | March 28, 2022

Sa isang tumpok ng kangkungan
Lumulutang sa gitna ng lawa
Wari islang nakapatong
Sa nakahigang salamin.

Sa sulok ng kangkungan
May pabilog na pugad
Wari isang lumang balon
Na may nakalutang na maliliit na itlog na dilaw.

Sa ilalim ng kangkungan at mga alon
Paikot-ikot siyang lumalangoy
Minsan sa anino sumisilong
Nag-aabang ng maliliit na gurami
Na maaari niyang sakmain.


Norsalim S. Haron is from Pikit, Cotabato Province, and teaches at Rajah Muda National High School in the same town. He is a graduate of Bachelor in Secondary Education (major in Filipino) at the University of Southern Mindanao in Kabacan, Cotabato. His work has appeared in Ani Journal, Lagda Journal, Carayan Journal, Cotabato Literary Journal and Hentulon Nawa.

Luha sa Yutang Saad

Poetry by | March 28, 2022

way hunong ang dagutob sa dughan
human mipaka ang sunod-sunod nga buto
sa tag-as nga binenditahang kalibre sa armas
gaan ug bug-at nga pul-an,
daw puso sa saging ang balinis
nga mipulbos sa yutang gidak-an.
lumadnon ang kinaiyahan, tabunok ang yutang
gitamnan sa mga saad, sa mga damgo,
sa di maihap nga handomanan sa kagahapon
kuyog sa mga abog, kuyog sa mga lanog,
sa mga dugong miagas gikan sa buak nga samin
daghang tulo sa luha ang mituhop sa aping
daghang tulo sa luha ang gianod sa hangin.

ingon nga gipakanaog sa Kahitas-an
ang hari sa mga alimpulos
nga maoy mikuso-kuso ug miligwat
sa dagkong tore nga diha gipabarog
sa balas sa baybayon.
nagun-ob, giayag ang mga kasingkasing,
mibalik sa abo ang gugma–
ang hari nagpabiling hari, ang rayna nagpabiling rayna,
apan ang kastilyo gisumpa sa pagkadugta,
uban sa mga uwak, sa mga wati,
sa mga kandilang nauposan sa pabilo–
kuyog sa singot nga nangapusgay sa atong buko-buko
daghang tulo sa luha ang mituhop sa aping
daghang tulo sa luha ang gianod sa hangin.


Jovanie loves writing poetry. He was a fellow for Balak in the 59th Silliman University National Writers Workshop (SUNWW) 2021.

Hutoy (Part 2)

Fiction by | March 28, 2022

Ikaduhang Ganti, Ika-6 Satur P. Apoyon Tigi sa Mubong Sugilanong Binisaya

TINGPANIHAPON na nakauli sa balay si Poloy, gikapoy ug gigutom. Igo pud nga bag-o ra nahumag panghikay si Gemma. Ayha pa sila nanguros, gisugo sa iyahang papa si Dodoy nga ipaandar ang radio.

“Sa mga nag-una nga balita, lokal nga gamhanan sa Pagadian gipaspasan ang pagpabakuna sa mga frontline workers! Mga ismagol nga sigarilyo…” 

“Kamo ha…Uhheem!…ayaw gyud mog pabakuna ug pa-swab. Kadungog ka atong sa Iligan nga natagak sa lubi unya gideklarag kubid?!” ug niubo na pud ang amahan. 

“Ha? Kabuang. Asa man nimo na nadunggan, pang?” ug dali nga nitunol si Gemma og usa ka plastik nga baso sa tubig. 

“Ana akoang kauban nabasahan niyas Ip-Bi. Unya…uh-uh-uhheeeem…pangwartahan ra na nila kay dakog bahin sa Pilhelt! Grabe ka kurakot!” tubag ni Toto nga samtang nagkagahi ang paghot kay nagkadako sab ang tingog. 

“Diay pang, giunsa nimog sulod anang trabahoa nga kinahanglan man daw nag baksin?” hibulong ni Gemma. Namati usab si Dodoy nga naganahan nuon og kaon kay nalingaw og paminaw sa amahan. 

“Kato si pareng Jun, bakunado ‘to. Gihulman nako kadyot iya kard kay gapakopya ko diha atbang sa Columban, kana bitawng mga maayo mobuhat diha? Singkwenta ra gud!” biaybiay ni Toto nga pahumanay na og hungit. “Mao ‘to, igo ra man nisiplat sa kard ang bayi katong pag-apply nako, wala na man basaha,” ug dayong lingi sa anak niya nga gahinuktok na og gaduwa sa pagkaon. 

“Doy! Naunsa…pagdalig kaon diha kay nagtingit na oh! Datahi dayon ni ilang ‘Nang Susie, ingna nga kana lang sa kay sunod semana na pod. Dayon, kuan…u-u-uhheeem…pastilan nga ubo! Pagkuha didtog usa ka dyunyor, usa ka ice, ug baynte ka Happy kay magtunga ta.” Human nikuot siyag usa ka gatos sa iyang bulsa sa sampot ug gibutang sa gamatoy nga lamesa nga maygani, maskig tulo nalay tiil kay nibarog gihapon kay gisandig sa plywood nga suok.

***

NILABAY ang duha ka adlaw ug naglain ang pamati ni Poloy. Nisamot man gani ang iyahang hubak tungod kay dili man malikayan sa trabahoan ang gapuhag nga abog ug ang naglingiting nga kainit sa palibot. Makausa hapit siya matumba samtang galukdo og sako sa graba, apan iyaha ra ning gipasagdaan. Pagkaugma, supak sa hangyo sa iyahang asawa nga magpahulay, nipadayon siya og trabaho. Walay higayon nga dili siya moubo, ug kani maoy rason ngano nagpalayo na ang uban trabahador gikan sa iyaha. Niabot ang takna nga gitawag siya sa porman ug gikwestiyon sa iyahang kondisyon. 

“Ayaw pagsakit-sakit diha dong, bakunado na man kaha ka?” yawyaw sa porman nga murag karaang kontrabida. 

“Gamayng subaw ra ni, boss, way kaso,” pasangil ni Poloy nga gapugong sa iyahang gakatol nga tutunlan.

“Pagtarong dong! Gatubod na nang singot sa imong agtang, ‘nya hastang lawoma sa imong mata oh. Pa-rapid na lang o pauli lang sa sa inyoha kay maglikay na lang mi.” 

Ug kato nga higayona gipapahawag trabaho si Poloy, pero pag-uli wala niya sultii si Gemma. “Pahuway sa ko, Ma,” mao lang iyahang ingon ug nidiretso og higda sa lantay. 

“Ingon biya ko nimo, Pang. Lahi biya ning panahon ron.” 

“Ay sus, tuo man ka. Mawa ra ni ugma.”

Tibuok hapon gahinanok si Poloy. Apan, gabii hangtod kadlawon nga galanog iyahang hutoy nga daw misundog sa hulhol sa mga irong laaw. Pagkabuntag, nanilhig si Gemma sa ilahang gawas ug natingala na lang siya nga lain man ang pagtutok sa uban niya nga silingan. Naghinunghongay pa gyud tong mga igmat sa tindahan sa unahan. Nabalaka pud siya niadtong pag-ingon ni Dodoy nga kon molabay daw siyas tindahan aron naay paliton, mopahilayo daw ang mga tawo sa iyaha.

***

WALA gyud nahitabo ang ugma nga gitiaw ni Poloy—dili na man gani siya kabangon sa lantay. Maulaw na sab mogawas si Gemma ug kanunay na lang nga nagbantay sa iyahang bana sa kwarto. Si Dodoy na lang ang kanunay niya nga sugo-suguon sa tindahan.

“Pang, basin kubid ni—” 

“Unsay kubid…uh-uh-uheeem?! Kon unsa man gani na imohang plano, ayaw gyud,” pasuko pero hinay nga tubag ni Poloy. 

“Magpatabang unta ta sa barangay ba kay aron matambalan kas ospital,” kahilakon nga pangamuyo ni Gemma. 

“Di-dili, dili,” ug nilingo nalang siya kay galisod na og litok. Gisugo ni Gemma si Dodoy nga tua sa sala. Nagluya na ang asawa nga gapahid og basa-basa nga nuog sa ulo sa bana.

“Nak, pagpalit didtog parasitamol ug niyusip, tag duha-duha. Ipalista lang. Dayon ipahid gud na imohang sip-on!” 

Gibira ni Dodoy ang tumoy nga parte sa iyahang sanina aron mosikma. Aginod dayon siya nga milakaw sa iyahang sanilas nga wa natarog sul-ob padulong sa pultahan, bisan pa sa gabalas nga salog og giabog nga likop sa panimalay. 

“Kadyot, doy. Kon naay mangutana ha ingna nga nagluya si papa nimo kay gisubawan sa trabaho kay ulan-init biya. Ha?” pinahunghong nga sulti sa inahan nga wala nas hitsura. 

Paggawas ni Dodoy, nakabantay siyag panon sa unahan nga nabungkag human og lingi niya. Gipasulod sa mga inahan ang ilahang mga bata, ug ang uban man pud gani nga inahan niapil og sulod. Luya kaayog nawng ang bata nga nagkaduol sa tindahan. Usa ra gyuy nagpabilin sa may bangkito, apan wala milingkod, tulo ka lakangan ang kalay-on. Ga-pismas, ga-pis sheld, ug nagpalayo gamay si Riza, suod nila nga silingan nga trabahante sa barangay. Sa wala pa si Dodoy makapang-ayo…

(To be continued)


Si Niño Jan Pol natawo ug nagdako sa Dakbayan sa Pagadian. Nahimong Fellow for Creative Nonfiction sa ika-27 nga Iligan National Writers Workshop. Nagtukod sa pinakauna nga Pagadian Writers Workshop niaging tuig 2020. Kasamtangang estudyante sa University of Toronto. Mabasa ang iyang ubang sinulatan sa Reading the Regions 2: Philippine Folk and Oral Traditions (usa ka antolohiya sa NCCA) ug sa Dagmay.online.

Hutoy (Part 1)

Fiction by | March 21, 2022

Ikaduhang Ganti, Ika-6 Satur P. Apoyon Tigi sa Mubong Sugilanong Binisaya

SA pagsubang sa kainit nga gikalipay sa mga nanghayhay, nagpulihanay og tilaok ang mga pinalanggang hiniktan sa silingan. Alas syete na ug bag-ong adlaw na pud sa Purok Adelfa— apan wala man gihapoy mabati nga kabag-ohan. Ug kon tinuorayng kabag-ohan ang hisgutan, sama anang makapalit og awto ug makapatukod og dos andanas nga semento nga balay, taman pangandoy pa lang ni sa mga lumulupyo. Basulon pa gali ang pandemya nga maoy nagsugmat sa ilahang kakutas ug kapit-os. Maypa ang gatubo nga sili kilid ilang Carmen (nga pirti ka barat maskig usa ka sili dili pakuha) kay mas taas na kontra sa gip-ot nga dalan nga mogawas sa haywi. Usa ka habal-habal ray makalahos nga kon maghinubog og drayb, kanal gyuy dangatan. Ug kinsa man puy nangandoy og mas dako nga dalan nga gadasok na man gani ilahang mga panimalay? Usa pa, sigbit nga yuta man sa Provincial Jail ilahang gitukoran mao nga gamantinir sila ana nga espasyoha. Swerte nalang nga nakaplastar sa una ang mga ginikanan ni Gemma sa kinatumyang daplin sa haywi.

Nakamata ang bugtong anak nga si Dodoy dili tungod sa mga sunoy, apan tungod sa hagiyong sa langaw nga gaalirong sa mga iti gawas sa bintana. Madungog pud niya sa unahan ang yagubyob sa mga igmat (igmata tabi) nga gatapok sa tindahan ni Nang Susie. Nibangon nalang si Dodoy sa lantay ug nidiretso sa kusina.

“Sardinas na pud!?” bagutbot niya human og abri sa dakong taklob sa kaldero nga gitabon sa nabilin nga pagkaon. Sa iyang kadismaya, kahilakon-dili siyang gatindog, nanghimuta, nanghuy-ab, samtang gitutokan ang duha ka piraso sa sud-an nga giplatitohag Molave Young’s Milling Corp

“Ay sig reklamo, pagtimo na diha!” singgit sa iyahang inahan nga nanguso og mga puti sa banyo. Hagbay ra nga nilakaw ang bana ni Gemma nga usa ka mason sa gisugdan nga Robinson’s Place sa gibakbak nga Liga ug SP. Daw kini ang pinakauna nga mall nga itukod sa dakbayan, ug dili na taman hulungihong (tuod man nga adunay C3 nga kuno pinakauna nga mall nga gipanag-iyahan sa gobyerno, halos ukay-ukay ug pampahamis sa panit ra pud imong makaplagan). Gikalipay tawon sa iyahang bana nga si Toto ang higayon nga makapanday og balik, kay intawon, wa gyuy sapi ang amahan niadtong nilabay nga mga bulan nga puros lockdown. Gidaginot na lang sa pamilya Decierto ang ayuda sa barangay nga de-lata, bugas, ug Quickchow kay hagbay ra nga nahubas ang singkomil nga SAP. 

“Human nimog kaon diha, panghugas, dayon pag-modyul. Unya ra kaligo kay wa pa ko nahuman diri,” dungag ni Gemma nga nakadungog sa hagtong sa plato ug kutsara. Wala na mitubag si Dodoy. Gahukad siyag bahaw unya gahinay-hinay na og hungit.

 

WALA gyud kasabot si Dodoy sa iyahang mga modyul, samot na ang inahan nga third-year ra ang nakaya sa National. Siguro kon hatdog ug kornbip kuno iyahang pamahaw, naa na unta siyay ikasulat sa pangutana nga “In 2-3 sentences, what is the importance of the sense organs in our body?” Pero gahanduraw ra ang bata nga naa kuno siya sulod sa iyahang klasrum, galingkod, ug namati sa iyahang maestra nga gaantipara. Miabot pud sa iyahang huna-huna nga moduaw og Pisonet, apan nakahinumdom siya nga mobaktas pa siya sa pikas purok unya basin madakpan pa siya sa tanod. 

Taud-taod, migawas sa banyo si Gemma. Nagtiniil siya padulong sa pultahan ug paspas nga gisul-ob ang sanilas sa gawas aron manghalay. Wala na niya panumbalinga iyahang basa kaayo nga sanina ug gasingot nga dagway kay, lantaw niya, wala na man pud iyahang mga kumare. Sa wala pa siya kasab-it sa alambre nga halayan, milingi siyas bintana ug nanawag sa iyahang anak. 

“Doy, humana ka ana imohang modyul? Wala pa biya nauli tong sa niagi nga semana ha?” 

Wala dayon katubag si Dodoy nga gayaka ra ug gawiris-wiris. Ubay-ubay pud iyahang mga blangko kay, lagi, way alamag. Nitando nalang siya ug gihipos ang mga papel sa iyahang kiliran. Bahala na ni, pangagho niya. Mitindog si Dodoy ug nanghuy-ab, nanginat sa iyang sapsing nga lawas. Sa gawas, nakadungog siyag tingog sa rekorida nga nagkakusog, padulong sa ilaha. Nilili siya sa bintana ug gisundan og lantaw ang puti nga sakyanan sa haywi.

“Mga lumulupyo sa Barangay San Jose, magsugod na og palista sa bakuna sa atoang barangay hall. Giawhag ang nag edad og 18 pataas nga magpabakuna aron mapugngan ang pagkuyanap sa Covid-19. Aduna tay Sinovac…” 

Pag-agi sa sakyanan sa ilahang tungod, nidalikyat og sulod sa balay si Gemma kay nakalimot siyag sul-ob sa iyahang pismas. Pastilan, huna-huna niya kon natsambahan siya sa multa nga kinintos. Wala magdugay, nilabay ang tigsibya ug nagpadayon siya og panghalay. 

“Ma, kanus-a ka pa-baksin?” pangutana ni Dodoy nga gatan-aw ra sa iyang inahan sa bintana. 

“Ambot nak, mangutana pa pud ko sa imohang papa. Wala ra ba ta kabalo unsay iturok ana nila sa atoang lawas,” ingon ni Gemma samtang gayabo sa pinug-an sa kanal. Pagsulod, komedya siyang midungag, “Kay basin mahimo tag sumbi!” ug nikatawa silang duha ni Dodoy. 

(To be continued)


Si Niño Jan Pol natawo ug nagdako sa Dakbayan sa Pagadian. Nahimong Fellow for Creative Nonfiction sa ika-27 nga Iligan National Writers Workshop. Nagtukod sa pinakauna nga Pagadian Writers Workshop niaging tuig 2020. Kasamtangang estudyante sa University of Toronto. Mabasa ang iyang ubang sinulatan sa Reading the Regions 2: Philippine Folk and Oral Traditions (usa ka antolohiya sa NCCA) ug sa Dagmay.online.

 

 

Panacan, Madaling-araw

Poetry by | March 7, 2022

Sintahimik ng kapilya ang katayan
At walang katao-tao sa talipapa,
Ni sa mga bahay-iskwater sa di kalayuan.
Ngunit waring may nagbubukas na ng ilaw
Sa loob ng maliit na panaderya.
Sa kalsada, nakatimbuwang
Ang mga kaing ng kangkong,
Kumakaway ang yayat na mga talbos
Sa dyipning hindi dumarating,
Habang natutulog ang kargador
Sa nakatalaksang mga tabla ng lagarian.

Maya-maya, naalimpungatan ang kargador,
Nagmamadaling kinapa ang bulsa,
Astang magbabayad sa di-nakikitang tsuper –
At nagkalansingan ang mga sentimo
Sa aspaltong matinis pang naghihilik.

Samantala, bukas na ang panaderya,
At ang hininga ng umaalsang tinapay
Ay anghel na dumadalaw
Sa pinto ng mga barong-barong.

***
Si Ronald Araña Atilano ay isinilang sa Metro Manila at lumaki sa Dasmariñas, Cavite. Nanirahan siya sa Davao City noong mga taong 1997-2001. Naging kasapi siya ng Linangan sa Imahen, Retorika at Anyo (LIRA) at dumalo sa UP National Writers’ Workshop sa Baguio noong 2004 at sa Ateneo Writers’ Workshop sa Quezon City noong 2006. Kasalukuyan siyang naninirahan sa Newcastle, Australia.

Ante P’s Board and Lodging

Fiction by | March 7, 2022

Unang Ganti, Ika-5 Satur P. Apoyon Tigi sa Mubong Sugilanong Binisaya

Isa ka adlaw bag-o ko nibakwit gikan sa Ante P’s Board and Lodging, ana ko sa kalag sa akong kwarto nga gimingaw ko sa akong katawa. Ang kalag, wa ra nilingi nako samtang gadula sa latch sa purtahan, nitubag, “Gi-testingan na nimo?”

“Naa ba ko’y choice?” ang pangutana sa pangutana namong duha.

Taas iyang buhok, mura ba ug white lady nga bulagaw og buhok. Pula ang lips, pareho ug color sa iyang nails – Pussy Red Nail Polish by Caronia. Ana sa akong mama pang-tiguwang ning colora. Siguro ug masimhutan ang kalag, kani iyang perfume Flora by Gucci Gorgeous Gardenia tingali. Kanang humot sa gwapa nga humot.

“Wala hinuon bitaw kay choice diria,” nilingi na siya ug nilingkod sa akong atubangan.

“Pwede magbahis-bahis ra ka diha?” ingon ko, agitated gamay. Nanimbaw’t akong balahibo sa iyang tutok, masking buutan siya ug nawong. Nitindog ang not-so- white lady ug nisandig sa pader.

“Ayaw lagi ko tutuki ba,” ingon ko niya. Hadlok pud paminawon iyang katawa. Kung dili madala sa afterlife ang kwarta ug materyales, nganong madala sa kalag ang sanina na ilang gisuot sa takna sa ilang kamatayon? Madala pud kaha nila ilang underwear? At least, maoy gina-imply sa mga salida. Pati iyang short-heeled shoes suot niya run. Naay pagka-nude iyang dress na kutob bagtak.

“Patugtog daw,” tutok gihapon siya nako.

“Unsa’y ganahan nimo?” ana ko samtang gaopen sa akong Spotify sa laptop.

“Goodbye, Love,” tubag niya sa wa’y pagduha-duha.

“Dili ba ni ‘Hello, Love’?” familiar kos’ kanta nga way lyrics.

“Pwede pud. Magsugod siya sa ing-ana, magtiwas siya sa ing-ato. Di man gihapon ka makapili ug lain diha. Mao ra man na’y ginapatugtog nila diri.”

Midangoyngoy ang Salut d’amour Op.12 ni Edward Elgar gikan sa akong basag nga speaker. Kung dunggabon man ko, unta sama sa ka-hait sa tingog aning violin ang kutsilyo. Ug dunggabon man ko ug pag-usab human ana ug sa makausa pa hangtod sa mura na ug kinawtan sa damang akong lawas, unta sama sa pag-bundak sa keys sa piano sa Salut d’amour Op.12 iyang rhythm. Unta ing-ani ra ang kamatayon.

“Gimingaw ko ani.” Ingon siya samtang ginasavor ang tugtog.

“Wa’y ing-ani sa impyerno,” ana ko.

“Wala gyud,” tubag niya. Komedya ra man unta to akoa. “Nakaadto na ka?”

“Ingon sila. Sa purgatoryo hinuon, pagsaka nimo sa bungtod, makadungog na ka’g mga koro nga gasampit sa kamaayo ug kabulahan sa Ginoo. Sa langit, naay alternative rock.”

Nitingog ang serena gikan sa park nga naay bag-ong tukod na museum. Alingogngog ni para sa mga naa ra sa balay tibuok adlaw o sa mga wa pa kamata gikan sa ilang siesta. Pero para sa mga trabahante, senyas ni nga makita na nila pag-usab ang nawong sa ilang misis, mister o anak, o iring o iro, o ilang katre ug ang bugas na gahulat lung-agon para sa panihapon sa mga nag-inusara.

“Dili na man ni Tagum. Wa ka kahinumdom?”

“Ha?”

“Kadungog man gud ko sa imong internal monologue.”

“Taymsa. Asa gani ta?”

“Naa ko’y joke.”

“Unya na. Mupalit sa ko’g kinilaw… o barbecue.”

“Sige. Pero hinumdumi… wala kas’ Tagum ha?”

Nigawas ko sa dirty white na gate sa Ante P’s Board and Lodging gikan sa akong

kwarto nga sama sa bartolina ang kahuot, pasabot guot gihapon para sa usa ka tao. Igo ra ang isa ka double deck, 4 layers nga Orocan, ug gamay nga electric fan. Wa’y air freshener ug wa’y jalousie, wa’y TV. Akong pitsel, rice cooker, heater, plantsa, ug mga papel sa iskwelahan maoy okupante sa taas na katre. Sa lobby naay mga batan-on nakiglukos sa ilang mga uyab sama sa reef knot. Ang panganod mura ug kamatayon ni Jorge Luis Borges. Mao tingali ni iyang pasabot. Sa ubang mga adlaw mura siya ug La Vie en Rose ni Edith Piaf.

Nipadayon ko ug lakaw padulong sa sari-sari store sa kanto. Nisitsit ang tiguwang nga galantaw sa kawanangan. Limpyo ang siyudad sa Tagum (dili na lagi ni Tagum),

banha panagsa ang mga tricycle o tricyboat nga green. Ang agianan pasulod sa akong boarding house nga mura ug mansyon kay atubangan ra sa St. Mary’s College (dili ni Tagum). Sa suok nga mga tindahan atbang sa kapilya adunay mga estudyante nga gapanigarilyo. Naa na man siguro ni sila sa husto nga edad. Naa na ma’y senior high school karon.

Ang kinilaw sa carenderia usa nalang ka-takos kadaghana (o kagamya). Tag- baynte singko daw. Naluto na ang isda sa suka nga tuba. Tag-banyte singko. Sige. Tagpila na kaha ang kilo sa bariles karon? (wala na man kas’ kalibutan) Wala ko papalita sa tindera kay wala na daw koy freedom of choice. Gipauli ko niya. Sa akong pagbaktas pabalik sa boarding house, nadunggan nako ang kampana sa kapilya (huna-huna ra nimo na). Nagkakusog ang tingog niini samtang paduol ko sa gamayng’ balay sa Ginoo. Akong dunggan maoy kampana na ginapuspusan sa sakristan. Sirado ang kapilya sa akong pag-agi. Ang sinindihang sigarilyo sa mga estudyante ra ang suga sa dalan. Ang rebulto nga nagdupa sa krus sulod sa kapilya milingi sa katawhan. Nangayo ko ug pasaylo sa pagpanamas-tamas sa iya kaniadto ug karon. Gibuhi ra siya aron patyon. Nihilom.

Sa tumoy sa kanto, naa gihapon ang tiguwang ilalom sa poste, ga-sitsit sa kawanangan. Wala na ang mga batan-on sa lobby. Nanihapon na siguro. (Di na man mukaon ang kalag). Sulod sa akong kwarto, naa ang kalag sa baye nga lumboy ang lipstick. Naa pud ang kalag sa bata nga wa’y undang nga ginabunggo iyang ulo sa pader. Sa buhi pa siya, sa sako sa bugas niya ginabunggo iyang ulo hangtod sa malipong siya ug makatulog. Wala nay tulog sa iya karon. Naka-school uniform pa siya ug naka- hairband.

“Kinsa man ni?” pangutana nako sa babaye. “Kahinumdom pa ka?”

“Sa unsa gud?”

“Aning bataa?”

“Oo. Grade 4 ni siyas’ elementary.”

“Unya?”

“Usa ka adlaw, kaning bataa niuli sa ilang balay sa udto ighuman ug klase nila sa buntag. Siya ra usa sa ilang balay. Iyang mama tua sa downtown kay nagbayad ug kuryente ug tubig. Iyang papa naas’ trabahuan.”

“Dayon?”

“Paminaw ra. Dayon… nanghugas siya ug plato… mga hugason sa iyang mga kinan-an atong udtuha. Nahibulong siya unsay naa sa ilawom sa lababo. Iyang gibuksan ug nakakita sa Baygon na pang-refill sa spray. Nagtimpla siya ug gatas ug gisagulan atong liquid sa Baygon. Mitulo iyang luha naghunahuna sa iyang mga mabilin sa kalibutan – iyang mga dulaan, iyang mga medal unta – except sa iyang mga bullies sa eskwelahan. Iyang gisimhot ang baso sa gatas na gi-spike-an ug Baygon. Baho man. Alangan. Gilad-ok niya diretso.”

“Unya ngano daw?”

“Taymsa, nganong naa siya diri?”

“Wa ko kahinumdom na. Ikaw tingali mas makahinumdom ka ngano to.”

“Hinumdumon nako. Ngano man diay? Taymsa ra gud. Taymsa. Natabang pa man-”

“Natabang pa ka. Pero ang gamayng’ bahin sa imong kalag naadto diri, atong taknaa.”

“Wait. Wala ko kasabot.”

“Taga-diri na na siya. Pero dili nako ma-dala-dala sa bungtod kay di man maistorya, dili pareho nimo ba. Di man siya kasabot. Sige ra ug kundinar. Mao ra na iyang nahibaw-an.”

“Unsay bungtod gani?”

“Piyong na.” Sugo sa babaye.

Wala ko bati-a ug katulgon ato, pero nakuyapan ko pagsulti niya. Dayon nitugtog ang Salut d’amour, Op. 12. Ha-it. Ang palibot napuno ug kahaw-ang nga itom pa sa alketran. Ha-it ang gisi sa tingog sa violin sa kahaw-ang. Sakit ang mga piyesa paminawon… lantawon. Pero lami. Hilom nga saba. Gaan nga bug-at. Hapdos akong-

“Mata na ba!”

Nakamata ko sa pagpukaw sa dalagang gamay. Naka-P.E. uniform kini ug naka- hairband sama sa bata ganina na wala na sa kwarto karon.

“Bangon na,” ingon ang babaye nga lumboy ang lipstick. Nag-atubang siya sa samin, ug masking di maaninag iyang nawong (masking siya di makakita sa iyang nawong sa samin), nabati nako iyang paglantaw. Ang dalagang gamay nagsige ug bira sa akong kamot.

“Unsa man?” wala ko kasabot kung saputon ko una o mangutana sa ngano siya.

“Tabangi ko ug tago bi?” nagpaka-looy ang gamay.

“Nalubong na man nako ang diary! Unsa pa may taguan nimo?” gisapot ko pagkahinumdom, ug miaksyon ug dapat niya sa dihang ming-isplikar ang babaye nga nagtan-aw ra namong duha.

“Unya… nalaparuhan na baya na sa iyang mama. Wa ka kahinumdom?”

“Tanga-tanga man, gibilin sa banyo iyang diary. Nabasahan na hinuon.”

“Unya imo na hinuon usban?” pangutana niya. Masking sa akong utok dili ko

makapamalikas, wala ko kasabot. Mitulo akong luha sa kalagot.

“Ngano naa man ko diri? Unsaon man nako ni sila?”

“Kalmahi sa. Gusto ka’g joke?”

“Bullfrog! Nganong gusto gyud ka mag-joke?” nanginit na akong nawong gikan sa agtang hangtod sa suwang.

“Basig lang makatawa na ka.”

“Kahibaw na man kang’ wa nay kalipay diri.”

“Testingan lang gud. Pero sige… ask me anything. Naa kay gusto mahibaw-an?”

Mga eternity pa bag-o ko nahuwasan. Nawala ra pud ang gamay nga dalaga.

“Makahinumdom pa ka sa imong kinabuhi sa kalibutan?” nangutana ko, basig diay maabot siya’g istorya atong traynta pa siya – akong edad karon ug sa kahangturan.

“Tong nag-traynta ko?” tubag niya. “Kadali lang diay. I-check sa nako ang policies kung pwede ba nako ni i-share.”

Kung kahibalo na ang Ginoo sa tanang manghitabo, ug simultaneous iyang perception sa past, present, ug future (sama sa mga Tralfamadorian), ug ang tanan nasulat na sa Basahon sa Kapalaran, kung unsa man akong sunod nga lihok ug mahibaw- an, unsa pa man ang bili ani? Nganong dili man niya iingon?

Nitindog ug niduol ko tungod sa akong samin kung asa dapat gabaw’g akong imahe. Naa na siyay liki sa ubos na dapit. Niisbog ang not-so white lady aron makaagi ko, wala siyay reflection sa samin, dili katingalahan. Kahibaw ko sa iyang ngalan pero mura’g weird man itawag. Lain man pud mutawag ug “ma’am”. Mutahod ra pud ko sa laing pamaagi kay mas magulang man siya nako. Kinsa guy dili gusto tahuron? Milingi ko sa iyang nawong ug dayon sa akoa sa samin – masking di makita among mga nawong.

“Mas ganahan ko magtan-aw sa akong nawong ug naay make-up”, ana ko. Ug way make-up, maklaro ang konstelasyon sa mga hagbay rang nangamatay nga mga bituon sa akong nawong.

“Ako? Unsay nawong nako?” pangutana sa baye.

“Bata ra ka tan-awon para sa imong edad, tan-aw nako. Hamis man ka karon. Naka-make-up tingali ka ‘tong nipanaw ka”, tubag nako, kadiyut ra ko mitutok niya kay manindog gyud akong balahibo. Mipahiyom ra siya nga sagol kaminghoy.

“Pero I’d be attracted to you ug buhi pa ka”, ingon ko.

“But you didn’t like yourself ‘tong buhi pa ka.”

“You look wiser than I did. Kuwang ra gyud kaayo ko para sa kalibutan. May ra pud siguro na wala na ko didto.”

Wala ko kasabot kung nalipay siya o naguol sa akong tubag. Ngano man pud ang kalipay ug kaguol ra atong pasabot nga isig-katumoy sa mga pagbati? Mingisi ra man pud siya, iyang mga mata diha-diha nga kasubo.

“Diay? Gimingaw ra ba ko magtan-aw sa akong nawong. Kanang bantayan ug naay bag-o nga pimples nga kanunay sa suwang o sa kilid sa ilong gyud mugawas,” ana siya.

“Masulob-on ba ko tan-awon? Tan-aw nimo?” padayon niya’g pangutana.

“Karon? Igo ra sab. Di ra man pud ka maot,” tubag nako. Namingaw kadiyut.

“Mahadlok ka mutan-aw nako?”
“Dili man pud,” tubag nako nga samot nahadlok. “But looking at you, I feel this incredible pain and joy at the same time, panagsa. Ayaw lang pud pagpakita nako ug palong na ang suga”.

“Hunahuna ra na nimo. Pareho ra man tang duha nga kalag na. Kabalo ka unsay difference nato?”

“Edad?”, akong pangutana.

“Nakaabot pa ko ug traynta’y uno.”

“Kabalo man ko ana.”

“Diha nga edara nako nabasahan ang mga pulong ni Nietzsche.”

“Taymsa. Atheist man si Nietzsche. So unsa man ka? Demonyo? Ay ingna’g naa

tas’ impyerno?”, na-ratol ko gamay.

“Dili uy. Pero gikan na ka didto – sa imong Dostoevskyan hell.”

“Okay, so how come naa ka diri ug wala ka sa impyerno kung nitoo ka sa atheist?”

“Kabalo ka anang nitpicking?”

Nakasabot ra ko dayon sa iyang gusto ipasabot.

“Mao to… sukad traynta’y uno, sige ra ko’g hunghong sa akong kaugalingon ug amor fati inig bation ko ug kalagot o kaulaw sa akong mga binuhatan.”

***

Kordero sa Diyos nga nagawag– So, mao to… Asa ka? Naa pa ka diha? – kaloy-i kami,” nangapa ang dalaga sa aso nga baga pas’ aso sa tambutso samtang gakanta. Ang tingog sa kalag sa mga minatay ug ang aso ga-lukos ug ginalukop ang tibuok nga dapit sa purgatoryo.

“Naa ra ko diri – sa kalibutan, hatagi kami sa kalinaw – unya nangutana ka atong bayhana ngano ka namatay?” tubag sa isa ka kalag nga taod-taod na pud naminaw sa istorya sa isa.

Kordero sa Diyos nga– kataw-anan. Mao bitawng’ natanggong ko sa tiilan aning bungtura. Diha na ko nanawag ug Ginoo samtang ginaluba na ko’g ice pick atong kawatana. Pistachio gyud oy! Bullfrog! Bullfrog! Unsa’y bullfrog?” nangunot ang agtang sa dalaga.

kaliiiinawww– dili ta makapamalikas diri.”

“Oh, my guard! Shirt!- nga nagawagtang.

Sa mga sala– blasphemy na pud na.”

“Unya, ikaw?- kaloy-i kami. Kordero sa

Diyos nga– Ngano man?

mga sala sa ka– Kahibaw na ka ngano naa ka diri?”

hatagi kami sa– Natanggong pud kos’ tiilan sa bungtod, sa akong kwarto sa Obrero – sa Ante P’s Board and Lodging. Giduaw pud kos akong mga kalag– kordero sa Diyos nga

Nagawagtang sa mga– Diay ba? Ngano daw sila nangamatay?”

Nahilom ang duha sa dihang naay niwakli sa aso sa ilang atubangan. Luyo sa mga pako niini ang kahayag sa adlaw nga sukad sa ilang kamatayon diri nga dapit, karon pa nalantawan. Ang anghel mitamak sa yuta ug ming-isplikar sa dalaga.

“Ali na, Y. Ako imong sundo.” Nahibulong ang dalaga, pero dili tungod sa presensya sa anghel. Dili na kahadlok ang iyang mabati inig makakita sa pahiyom sa kalag nga kauban niya sa tiilan sa bungtod. Nahibulong pud ang isa ka kalag samtang gatutok sa anghel ug dayon sa dalaga nga tapad niya.

“Anghel ang imong variant gikan sa laing uniberso? Shirt!” pangutana niya sa sunduonon, pero wala ni nanumbaling.

“Asa ta padulong?”

“Didto sa taas.”

“Wala pa man ko nahuman ug purga diri.” Iyang pangutana sa anghel.

“Ani na siya… Nakadawat ko ug update gikan sa kalibutan. Dayon gitransfer ang information didto sa kinatas-an, sa Garden. Unya gi-issuehan ko nila ug permit nga sunduon ka gikan diri.”

“Ha?” mao ray matubag sa dalaga.

“Pabor-pabor na?” nangutana ang isa ka kalag sa anghel.

“Ani man gud na… sa kalibutan, naay mga nag-ampo na mahilangit siya, kani si Y. Dayon… karong buntaga, naabot ug kota tungod sa pag-ampo aning silingan niya nga iyang gitabangan sa una,” pagpasabot sa anghel.

“Kinsa didto na silingan?”

“Kato ganing lalaki nga nakuyapan sa kalsada atubangan sa inyong tindahan. Sayo to sa buntag. Mao pay pag-open ninyo.”

“Ah. Transgender to siya. She identifies as a woman.”

“Ug imong iring.”

“Ha? Ngano akong iring?”

“Gi-ampoan ka sa imong iring.”

Mikapyot ang dalaga sa anghel, bilin ang isa ka kalag nga nagpadayon ug kanta sa Agnus Dei. Walay nisundo niya. Atheist ang iyang iro sa kalibutan.

Samtang galupad ang duha padulong sa taas, madunggan ang tingog sa koro ug ang pamilyar nga tono.

“Radiohead man ni.”

“Ingon bitaw ko sa imo. Pero epic version na siya so way lyrics ug dili katong explicit version.,” tubag sa anghel.

“Hahahaha! Yahw-”

***

Izza is a teacher, a student, a Davaoeña, and an existentialist. She likes literature because she likes life (and the concept of death).

On Facing the Guernica

Poetry by | March 7, 2022

On facing the Guernica in a dream,
It stops talking. Just like how speech
Happens in the Sandman’s realm,
There is a wordless arrival
To an agreement or deterioration.
For a century the picture is saying
A lot of things. Its choreographed
Exertion of brutality, horror, plight—
Suggests more of Pablo’s disgust
Than apathy. The Guernica is finally
Mute. Stumbling into disillusion,
As the picture tires of its constant
Reminder. To whom? To what gain
Do we seek? The gored bull, women
In hysteria, must see through their
Purpose. Light the bonfire with
This canvas; a good fuel to burn
The world. Pablo, with all his fluency
With lines, stutters the clear language
Of horror. It is not easy to be speaking
All the time of serious things
In fragmented and abstracted form.
We deserve our quiet now. Go on,
Say the things your heart desires.
***
Alter is 42 years old and lives with his mother. He teaches English and literature at La Salle University in Ozamis City. He is trying to finish his MA in Creative Writing at Silliman University. He plays tennis and ponders on writing a book of poetry about the game and the people who play it. He was a fellow for poetry in the 28th Iligan National Writers Workshop.

Claveria

Poetry by | March 7, 2022

Abenida ng batchoy, beerhouse at balbakwa,
Ng alpombra, pasaporteng retrato, at platong Intsik.
Malaon nang pinangalanang C. M. Recto
(Bilang pagkilala sa ating dakilang senador)
Ngunit apelyido pa rin nitong Kastilang gobernador-heneral
Ang nasa signboard ng mga sasakyang
Pumapasada tungong San Pedro at Bankerohan,
Siyang araw-araw na isinisigaw
Ng pumaparang pasahero
At ng baritonong barker sa estasyon.

Claveria. Nakikita ko si Don Claro
Doon sa Olimpo ng mga namayapang bayani,
Nabibilaukan kapag naririnig na inuusal
Ang di-niya-pangalan, habang kumakamada
Ng banggit ang mga rakstar na sina Pepe’t Ka Andres.
Natitigilan sa gitna ng debate sa mga ulap
Kapag doon sa Kamaynilaan,
May mga nostalhikong sinasambit pa rin
Ang nilumang Calle Azcarraga.
Mag-isang umiinom sa ubasan sa dulo ng kabilang-buhay
Habang sa kabilang mesa,
Nalalasing sa mga kuwento ng lumipas
Sina Claveria, Corcuera, Polavieja.

***
Si Ronald Araña Atilano ay isinilang sa Metro Manila at lumaki sa Dasmariñas, Cavite. Nanirahan siya sa Davao City noong mga taong 1997-2001. Naging kasapi siya ng Linangan sa Imahen, Retorika at Anyo (LIRA) at dumalo sa UP National Writers’ Workshop sa Baguio noong 2004 at sa Ateneo Writers’ Workshop sa Quezon City noong 2006. Kasalukuyan siyang naninirahan sa Newcastle, Australia.