Characters:
Customer: 17 year-old girl
Saleslady: in her early 20’s
Setting: Shoe section of a department store. There is a life-sized mirror beside a bench. A cashier is located two meters away from the bench.
(Ang customer naga tan-aw sa mga naka-display.)
Customer: I’m gonna buy this na talaga! My friends also told me na this is so bagay sa gown ko. Gosh! I am gonna be the most beautiful debutante, ever! (Mitawag sa saleslady sa iyang tapad) Get a new pair of this sandal nga. I don’t like to try this, baka marami na kasing sumukat nito.
Saleslady: (Pugos nga ni ngisi) Okay ma’am. Hulat lang sa kadali ma’am ha. Tan-awon sa nako sa stock room.
Customer: Don’t make tagal-tagal ha. Ayaw ko ng pinapahintay.
(Nihawa ang saleslady. Naglingkod ang customer ug gikuha sa bag ang iyang press powder. Gibutang niya ang bag sa iyang tapad. Sige na tan-aw ang customer sa iyang relo kay dugay niabot ang saleslady.)
Customer: Ang tagal naman, lampas na five minutes. Hay naku, kung hindi ko lang talaga like ang design, sa Nine West na ako bumili.
(Paspas nga milakaw ang saleslady bitbit ang kahon.)
Saleslady: Pasensya na ma’am ha kung dugay. Miara ma’am o. Size 6 ni siya ma’am kay size 6 man nang nakadisplay.
Customer: Oh, I forgot! 6-1/2 pala ang size ng feet ko. Just get a new pair na lang.
(Niginhawa ug lalom ang saleslady.)
Saleslady: Ah, you purgaten. Ok ma’am. Kadali lang jud ma’am ha.
Customer: I’ve already waited for 5 minutes then another 5 minutes? Gosh! (Mihilom samtang naga tutok ang saleslady sa customer) Why are you just standing there?! Go!
(Midagan ang saleslady pag-usab pabalik sa stock room. Mibalik siya bitbit ang bag-o nga kahon)
Saleslady: Ma’am, diara na ang bag-o nga pares o. 6-1/2 ni siya ma’am.
Customer: So? Anong gagawin ko dyan?
Saleslady: Ahh.. Gusto nimo sukaton ma’am?
Customer: Kaya ko nga pinakuha sa’yo di ba? Tanga. Do your job nga!
Saleslady: (Milingkod sa atubangan sa customer ug ningisi ug pinugos.) Ayy sige ma’am, sige ma’am.
(Gisuot sa saleslady ang sandal sa customer.)
Saleslady: Ninduta sa imong tiil ma’am oi. (Paghunghong) Murag luy-a sa ka bukhad.
Customer: Huh? What did you say? Stop using that language nga. I can’t understand you kasi.
Saleslady: Ay, wala ma’am. Ingon ko, hamis kaayo imong tiil, murag tiil ni Angel Locsin ba. Murag mas nindot pa gani ni imong tiil ma’am.
Customer: (Mitan-aw na sad sa iyang salamin) Of course, katatapos ko lang kaya magpa-foot spa. (Napugos sa saleslady sulod ang sandal) Ouch! Bakit mo pinipilit ikasya? Nakita mo na ngang di kasya, boba!
Saleslady: Ayy, dili man sad diay masigo ang 6-1/2 sa imong tiil ma’am. Ingon man gud nimo 6-1/2. (Mihunghong sa iyang kaugalingon) Mura man diay gud bangka kataas imong tiil…
Customer: What?! Just get another pair of sandals and …stop talking in Bisaya nga. Mukha ka na ngang unggoy, language pa ng mga unggoy ang ginagamit mo. Bwisit talaga.
Saleslady: Maayo gani ma’am no wala ka nawala diri sa lugar sa mga Bisaya. Pag amping gyud intawon ma’am.
Customer: Duh, I have my friends with me naman. And we don’t go to kadiri places no. Ewww.
Saleslady: Ayaw gyud bitaw adto ma’am. Maunsa pa gani ka, nah!
(Milakaw pag usab ang saleslady paadto sa stock room. Nibalik ang saleslady na nagadala ug duha na kahon.)
Saleslady: Kini ma’am, size 7. Nagdala pud ko ug size 10 ma’am, gusto ka? Musulod na gyud imong tiil dinhi ma’am, sharo!
Customer: Whatever. Isukat mo na agad sa feet ko. You’re really wasting my time.
(Gisuot sa saleslady ang sandal sa tiil sa customer. Nitindug ang customer ug milakaw-lakaw suot ang sandal.)
Saleslady: Kana ma’am. Ok na gyud siya. Bagay gyud sa sa imoha. Niputi samot imong tiil ma’am uy.
Customer: I know. Stop talking nga. You’re so noisy. Ngayon ka lang siguro nakakita ng kutis ng princess. I know I’m gorgeous. No need to remind me.
Saleslady: Char!
Customer: What?!
Saleslady: Pero mao pud bitaw ma’am.
Customer: (Nagatan-aw sa salamin) OMG, this is so bagay to me. This is so perfect for my gown talaga. Destined talaga sa akin. (Naay nilabay sa iyang likod ug gikuha ang pitaka sa iyang bag.) Bibilhin ko na ito. Go and get another pair of this nga. Size 7, yung hindi pa nahawakan ha.
Saleslady: Over sad nang wala nagunitan ma’am uy. Tutoy man gani magunitan, sandal pa kaha.
Customer: What?! You’re so bastos. You’re just showing na wala ka talagang pinag-aralan. Go and get the sandals na lang nga.
Saleslady: Mukuha na gani ma’am. Paghulat na lang sa cashier ma’am.
(Niadto ang customer sa cashier. Niabot ang saleslady bitbit ang kahon. Samtang gitan-aw sa saleslady kung pareha ang size sa sandals, giabrehan sa customer ang iyang bag para kuhaon ang iyang pitaka. Pag tan-aw niya, wala na iyang wallet.)
Customer: Syeeet!! Akoang wallet!! Asa na man to uy.. Hala uy.. Bwisit. Wala gyud diri ba. Diri baya jud nako to gibutang.. Naa gyud siguro nag kuha.. Nakawatan gyud ko ani ba.. Mga kawatan gyud ning mga tao ba.. Putragis..
Cashier: Ma’am, pwede pakilid sa gamay kay taas pa man gud ang linya?… Unahon sa nako punch ang uban na customer.
Saleslady: Ma’am, kuhaon na lang nako balik ang sandal. Basig makawat ug apil sa mga unggoy. Maningil unta ko’g service fee pero luoy na man gud ka ug nawong, ayaw na lang.
(Nihawa ang sales-lady bitbit ang karton)
(Nagpakilid ang customer samtang sige pamalikas.)
—-
Janesa Maria Ladjiman and Aimee Rosal are students of the BA English-Creative Writing program of UP Mindanao.