Tag: Alfredo Compra Jr.

Kawanangan

Play by | July 5, 2015

Mga Tauhan:

Isagani – 26, struggling artist. Intelihente pero usahay weirdo.
Miguel- 28, law student. Seryoso ug hilumon.

Setting:

Usa ka gamayng balay sa San Fernando Cebu nga nag atubang ug dagat. Sekreto nga lugar ni Isagani ug Miguel. Usa ka gabii sa karon nga panahon.

(Pagsiga sa suga, adunay upat ka bangko sa entablado. Daan kining nakaporma ug kwadrado paatubang sa audience. Musud si Isagani gikan sa audience nga adunay bitbit nga pisi. Ihikot niya ang pisi sa upat ka bangko nga pinakahon. Mura niya’g ikulong iyang kaugalingon. Muadto siya sa tunga niini, mutan-aw sa iyang gibuhat nga kahon, mutan-aw sa palibot, ug musugod sa iyang monologo.)<\i><\center>

ISAGANI

Taga-gabii sa kaniadtong bata pa ko, pirmi ko paihapon sa akong lola ug mga bituon.

(Itudlo ang kamot sa langit ug magsugod ug ihap.)<\i><\center> Usa, duha, tulo…
(Mubalik sa audience)<\i><\center> Suma pa niya, mangawagtang daw ang mga bituon pag di sila pang-ihapon. Kay daw, sila ang pinakaluoran nga elemento sa kawanangan. Upat, lima, unom…

Uy! Takdol man diay ang bulan! Bantog ra nagsaulog ang mga bawod sa dagat. Hilom pero mabugnawon ang hangin mao nang mabati’g kusog ang awit sa mga timos. Hay! Kanindut! “Bulan, usa ka gamayng buslot sa langit, li-lianan sa mga bathala.” – maoy ingon sa akong propesor sa Literatura.

(Mutaas ang tingog nga murag manawag ug mga kalag)<\i><\center> Oh! Mga bathala! Dungga akong mga damgo! Bathala sa gasa! Bathala sa gugma! Nangamuyo ako! Ohhhmmm! Ohhhmmm!
(Nag bugalbugal ug meditate. Taud-taod, mukalit kani ug katawa.)<\i><\center>

Shhhh! Ayaw ug saba! Mabuyagan unya ta!

Makapanglimbawt ang kahilum. Mura ba’g, ikaw ray usa sa kalibutan. Ikaw ray usa sa dako ug ngitngit nga espasyo. Ikaw ray usa sa wanang.

Continue reading Kawanangan

PISO

Poetry by | December 28, 2008

Adunay usa ka bata
Nangandoy ug PISO
Mupalit daw siya ug kendi
ug tungod kay pasko man
nakahuna-huna manaygon
Nagkuha ug duha ka bato
gigamit nga musiko
ug nagsugod sa kanto…

“jinggol bels, jinggol bels
jinggol od da wi, olwis pan
darestorayn en d wanders open sli.”
Kanta sa bata sa unang higayon
Apan gisirad-an kani sa balay
ug gipahawa ang bata…

Continue reading PISO

Orasyon ng Pinabayaan

Poetry by | August 24, 2008

tanging ang kulisap lamang
ang nasisiyahan sa liwanag
na nagmumula sa lampara.
Habang ang bawat galaw
ng guhit ng relo
ay malakas na naririnig,
ang dilim naman ay nagbabanta
ng matinding kalungkutan.

Saglit kinuha ang isang kahon,
nangangapa man sa dilim
ay huling-huli pa rin.
Buti rin, tahimik na ang lampara,
wala na rin ang kanina’y
naglalarong insekto.
Binudbod ang puting bagay
mula sa supot
at sinimulan ang nakagawiang orasyon.

Lalong tumahimik ang silid,
iginala ang mga tirik na mata
tumigil na ang galaw ng orasan
namatay na rin ang liwanag
lumutang ang katawan
pataas nang pataas…

Saglit pa’y may napansing
mukhang nakaguhit sa may dingding,
nakahihilakbot ang hitsurang tumambad
na minsan sa panaginip ay hindi mawari,
ang bawat patak ng dugong umaagos mula
sa sugat ng kanyang mukha
ay nakatatakot.

Natagpuan ko ang aking
sariling umiiyak sa awa, sa takot, sa galit
Ikaw nga, Hesus!
ang simula, ang hangganan, ang katapusan
ilan pang tulad ko ang magiging ganito?
”Diyos ko, bakit mo ako pinabayaan?”

Palaw

Poetry by | July 6, 2008

7:00 o’clock
Ligo…
    Ilis…
       Dagan…
Para!
Nccc Uyanguren ROXAS
BAYAD MUNA BAGO BABA
     Liko sa tuo…
          Liko sa wala…
Lugar lang!
Bayad oh? Estudyante!
     Naog…
          natingala…
No ID No Entry
No Class Today!!!