Kauban sa kalipay

Poetry by | June 15, 2014

from the series: poems inspired by women issues

Chords: Bm A G F#
	G- A 2x
	G A  G F

1
Gusto kong mamahimong inahan
Inahan sa kanunay’ng panabang
Dili lang igsoon sa kalipay
Kauban sa pag-amoma

2
D’ ko ni gibati kaniadto
Sauna murag isda sa merkado
Karon dili na alimoot nga kwarto
Duna’y bintana pwede na ako mag – damgo

3
D’ nako mahibalo bisan unsa man
Ang hulagway nko sa salamin
Kung unsa ba’y pahiyum sa gugma
Hulagwa’y sa pagkaaron-ingnon

4
Unsa ba ang angay nakong buhaton
Panitan ko ning akong nawong
Makit-an ang tinuod nga maskara
Makit-an ang tinuod nga gugma

5
Mipanaw na siya
D na sya mobalik
Kung asa nahimata
Ning kasing-kasing ko

6
Tanan lumalabay
Lisud dakpon ang panag-sa, ako nag-inusara
Duha ka kalibutan , Duha ka kalibutan
Nagsalising gugma

—
Si Noy Narciso usa ka magtutudlo sa Ateneo de Davao University. Daghan siyag talento: musikero, aktor, direktor, pintor, eskultor.

Palyado

Poetry by | June 8, 2014

I. (Th)
Tha thilong
ng maaliwalath
at athul na alapaap
mayroong nagthuthumikap
thabihin
ang mga thalita
thubalit madalath
ay math
guthto na lamang
tharilinin

II. (Sh)
Umagosh
ang lagashlash
ng naghihilamosh
na talampash
habang ang batish
ay naglalanggash
ng kanyang galish

III. (Fh)
Ang bigafh
ng Pilipinafh
ay mafh mafharap
kefha fha
pafhta;
mafh mafhufhtanfhia
kefha fha
fhiomai;
fhubalit mafh mahal
dahil kapofh
fha panfhaing
na langifh
fhanhi ng fhinungaling
na krifhifh

IV. (wh)
Ang kapalawhan
at kapangyawhihan
pawha sa mas nakawhawhami
ay sa pangawhap
na pawhaiso
lamang mawhawhating
at mawhawhanasan.

V. (Kh)
Khumakhagasang pakhang khabaw
ang pinakamakhikhikit na pikhaso
ng tkhapo
na magpapakhaya
sa khukhok
ng makhiwasang
pakikhamdam
ng pakhalisadong
pakhabula ng
pakhikhala

—
Si Arjay N. Viray ay ang kasalukuyang tagapagsanay ng Ateneo de Davao University Glee Club habang nagsisilbi ring guro ng mga kursong Humanidades at Edukasyong Pansining at Musika. Kamakailan ay napili ang kanyang akdang diyona sa mga buwanang nagwagi sa isang timpalak-tulaan ng isang social networking site sa pakikipagtambalan sa LIRA.

Tabo sa kariton

Poetry by | June 8, 2014

(from the series: poems inspired by women issues)

Chords: A G F E

O niaa na si ina kabot
Nagdala tambal sa panuhot
O tambal sa bun-i ipagawas sa matina pangi

1
el kapitan
ania na ang butas
salin sa kamatayan
saksi sa kamatayan
puno sa kamatuuran
orig dili pek
ihuwad
ituwad aron mapilian
taphae, hinlue
abog lang kana

o hala pili na , larga bola, ania, bakos, medias nga bangag , apan baga pa,baga ug hugaw ba

2
mga haluk sa yuta
may nalang di ma tunok imong sundawo
pag-pagi lang, hinlue lang
mas bililhon, ang lapa-lapa
may nalang motapot sa lapok samtang
mopanaw nga maglukdo sa pugakhang
uban sa butas
sabay sa butas
ubananan kamo sa paglawig
dinihi sa yuta ,padulong sa langit

3
mayo nalang kung mopanaw siya
nagbarog , uban sa butas
butas nga nipis
butas nga way lapa-lapa
butas di masigo
butas tistingi basin dako
kapitan ayaw palapuki ang tiil
nianang imung sundawo
mayo nalang, maayo nalang
dili sila nagtiniil padulong sa langit

—
Si Noy Narciso usa ka magtutudlo sa Ateneo de Davao University. Daghan siyag talento: musikero, aktor, direktor, pintor, eskultor.

Kwarto

Poetry by | June 1, 2014

Sa pagtingin ko
sa bawat sulok ng silid na ito
may pinapalabas na maiikling sine
sa utak ko.
Sa sahig,
kung saan ka umupo
habang umiiyak
at pilit na inayos
ang ating relasyon.
Sa katre,
sa mga umaga at gabing magkasama tayong lumangoy
sa kumot at unan
at narinig ang tunog ng kahoy
na tila mga dagang nagsasalita.
Sa sahig,
kung saan ka umupo
habang umiiyak
at pilit na inayos
ang ating relasyon.
Sa pintuan,
kung saan dumaan ka palabas sa aking buhay
at iniwan ang amoy mong dumikit sa mga dingding,
sa katre, sa banyo, sa sahig, sa unan, sa kumot,
sa buong kwarto.
Kahit ilang beses linisin,
kahit ilang beses palitan ang mga gamit,
kahit ilang beses manigarilyo at punuin ng usok ang silid
‘di mawala-wala ang amoy
na nakasanayan na.
Kulang na lang ay sunugin ang kwarto
o ‘di kaya humanap ng ibang amoy ng tao
na pwedeng pumalit
at matulungan akong
alisin ka.

—
Ella Jade Isamel is a BA English major in Creative Writing student in UP Mindanao.

Ink

Fiction by | June 1, 2014

One hot afternoon, by a window that opened to a meadow, Marco sat. Hair uncombed, beard unshaved, still wearing his Silliman University shirt, smothered with black ink. He was almost finished writing the last chapter of his latest story when Don Alfonso came in, a glass of brandy in hand.

“Oh, hijo, are you writing in your ridiculous diary again? Wasting your time trying to encapsulate your thoughts? Ha!” Don Alfonso exclaimed while walking around Marco’s room, kicking away soiled clothes strewn on the wooden floor.

“You can’t even clean your own room. What will my amigos and amigas say when they see this? The son of Don Alfonso Aguerre, a wealthy, well-known haciendero, untidy! What? You don’t put your used clothes in the laundry area. You have all day… wait, all year to do so! Yet you spend all your days scribbling nonsense! … Why, you are no different from the pigs found in our farm! You are hopeless, son. Hopeless.”

Continue reading Ink

Bais by Night

Poetry by | June 1, 2014

Every night, in this city,
my peripatetic eyes seek
phantoms on ceilings,
where darkness gazes
upon my trembling body.
After the clock strikes
twelve, the moon is pale
from loss of blood.
The dogs begin to howl.
There are no clattering footsteps
nor human voices, only
the whispering wind speaks
of cyanide and tears:
for the night here in Bais
is an ocean that drowns
rainbows and luxury ships.
For the night here in Bais
is a gathering of poets
who wail before streetlights
and broken bottles of beer—
Naked
I lay
surrounded
by sugar canes
and decrepit ancestral houses.
Here in Bais,
night is longer
than day because
the sun hides
in shame.

Mornings in Bais

Poetry by | June 1, 2014

As always, the same old sun rises
over my weary eyes in the city
of desiccated peasants and wooden caskets.
The whistle of maya birds echo, again
and again, in my garden. The same apparition
of faces remains sullen in the starving streets.
The same zephyr sways
the leaves of sugar canes and water apple trees. Here,
where everything is filtered by my quotidian breath,
is a horror of mangled realities
of a past within faded photographs—
Every morning, my shadow has the scent of ancestral houses.

—
Simon Anton Nino Diego Baena is an undergraduate student of MSU-IIT, Iligan city.
Originally from Bais, Negros Oriental, now based in Iligan. Some of his poems have already been published in Philippines Free Press, Philippines Graphic magazine, Eastlit online literary journal, and Kabisdak online.

Shot Glass

Poetry by | June 1, 2014

Shot glass
left on the table
alone,
wine spill
at the bottom
crystal clear in the
early morning light,
a remembrance of
unsaid love
between two lips
sharing the coldness
of the air
from last night’s
silent bliss.

—
Loraine Jo is a Secondary Education student of Xavier University- Ateneo de Cagayan.