ung puydi lang untang
talian ang bulan,
kaw-itan ko kini’g pisi
ug ihikot sa haligi
Ipaguyod ko ang akong payag
sama’s kangga sa kabaw,
ug salmotan ko ang bulan
sa iyang paglatagaw
Ako mohangad
Lili-on ug ngisihan ko siya
gikan sa bangag
sa gamay kong bintana
Makapamalandong ako…
Tuod, wala ako’y bitoon
apan higala kami sa bulan
Ipaguyod ko pa ang akong payag
Ug ipaguyod ko usab
ang akong kalag
sama sa kangga sa kabaw
nga sakyanan sa mag-uumang
gikapoy ug nagtukaw
Tultulan ako sa bulan
sa iyang tagoanan
sa mga higayong
masilawan siya sa adlaw
Hatagan kaha ko niya
ug bisan gamayng luna?
Tungod kay dinhi sa kalibutan
dili akoa kining yuta
Taud-taud
ipakita sa bulan
ang iyang tulumanon
ang iyang bag-ong porma
Monipis
Moniwang
Mahisama sa karet!
Karet!
Sama ka’s karet, higalang bulan!
Hait ug talinis.
Hay! Kung puydi lang untang
talian ang bulan
Apan karon, itugyan ko lang usa
ang akong mga damgo
Ugma, sa pagmata
puniton ko ang karet
ug mosakay sa kangga
magpaguyod ko sa kabaw
padulong sa kadaugan!