Gilaksi ni nanay ang usa ka panid sa kalendaryo
Nahuman na ba gud diay ang bulan sa Pebrero?
Dungan sa iyang sitsit mao ang mapugsanong sinyas
“Duol ra kadiyot ug pungko dinhi sa tsinelas.”
Iyang gibuklad sa salog ang gilaksing papel
Samtang ako miyaka duol sa iyang tiil
Gibadbad niya ang lastikong bugkos sa akong buhok
Gitaktak niya ang sulud dayon ako gipaduko
Huma’g kahig-kahig nangahulog ang mga kuto
Daw mga nasakpang kawatang nagtapok!
Gidalian dayon namog pamusa
Usa pa man sa ulo mobalik ug tugpa
Makapanlimbawot ang ilang balhiboong lawas
Gaitom lang ang agi sa mga gagmayng Hudas!
Ang kanhing puting likod sa kalendaryo
Nahimong usa ka langsang menteryo
Nagkatag ang dugo
dugo sa kuto?
o dugo nako?
Ah,basta ang importante hayahay na akong paminaw
Gikumot na ni nanay ang kalendaryong hugaw
Kuyog ang panghinaot nga ‘di na ko kutohon pa
Aron wa nay mahadlok nakong motapad ug makigdula