Wala na gihurot ni Stella ang iyang kape.
“Lagi, kuya. Padulong na ko. Apurado man kaayo ka uy,” maoy sulti ni Stella samtang ginataktak ang toothbrush sa gripo. Mga alas sais y media kadto ug padulong sila ni kuya Lucas niya sa eskwelahan.
“Pasensya gyud, hud. Naa pa mi asaynment sa Araling Panlipunan. Mangopya pa ko sa akong klasmeyt, mao’ng dapat ta magdali. Tara na.”
Gibira ni Lucas ang iyang sling bag nga naa sa lamesita duol sa ilang TV. Nakalimot diay siya sa pagsirado sa zipper sa bag ug nangahulog ang iyang mga sinsilyo pati ang iyang cellphone.
“Na, na, na… paghinay pud, nak! Naunsa man ka nga mura man ka’g gigukod og manok? Wa man ka gaamping sa imong gamit uy! Huna-hunaa biya ha nga dili ta dato. Swerte na man gani mo kay napalitan pa mo’g cellphone, dili pa gyud ninyo ampingan? Hay nalang!” Mao’y sulti sa ilang inahan nga nagpugong-pugong nga mangasaba sa sayong oras sa buntag.