Dissected, Poked, and Inspired at the Davao Writers Workshop 2011

Nonfiction by | October 30, 2011

When I attended my first local creative writing workshop a few years ago, I left the venue discouraged, swearing I’d never join another workshop again. Who wouldn’t be if the panelists unanimously suggested that you toss the pieces you’d painstakingly been working on for over a month or so? But, after a distressed week, that discouragement turned into determination. I revised the ‘junk’ poems and short stories and started with new ones, using the techniques and ideas I’d learned. And a year after that, my new works provided me a ticket to join another workshop – this time, in the regional level. In the second workshop, I was no longer disgruntled by the panelists’ critique because I had preconditioned myself not to mind my works and my ego; well, the good thing was I actually received more good comments than the heart-shattering ones. So, when the Davao Writers Workshop knocked at my doorstep, I was thrilled but not as excited compared to my first because I thought I knew what it was all about and how it’s put together.

But I found out that I was wrong, dead wrong.

Continue reading Dissected, Poked, and Inspired at the Davao Writers Workshop 2011

Hagawhaw sa Kagabhion

Fiction by | May 15, 2011

Wala nahimutang si Francis samtang naglakaw padulong sa ilang balay. Naglantugi ang iyang hunahuna kon mopadayon ba siyag uli o dili. Gipaningot siyag taman sa kakulba. Bisag naa nay iyang namugnang palusot, wala gihapon mahuwas ang iyang gibating kahadlok.Sa iyang paminaw, mora siyag malipong. Kusog kaayo ang pitik sa iyang kabuhi.

Isip usa ka sundalo, grabe modisiplina si Nong Ernesto kanila – ligas paka ang balaod niini sa balay. Nakatilaw na siya kausa sa kasalbahis niini. Wala kadto sila kaulig sayo kuyog sa iyang Kuya Joel nanan-awg amatyur sa plasa. Mao nga pag-uli, grabeg pangasaba ug latos ang ilang nadawat. Nasunggo intawn ang iyang maguwang pagkaigo sa kusog nga kinumo sa amahan.

Continue reading Hagawhaw sa Kagabhion

Sigbin

Poetry by | May 1, 2011

Inig takdol sa bulan,
Andama ang tanang hiramintas:
Ang kalabasa, uling
Ug ang dumalagang manok
Sa tugkaran, isip mga paon.
Unya ayaw kukatulog,
Likayi ang pagduka
O katapol ba intawn
Dayon kuhaa ang muta
Sa iring ug inusnos sa imong mga mata,
Paabota, paniid sa kasikas o palak-palak
Kay sa iyang pagtungha,
Kalit niya kining tukbon,
Aw, kon di ka abtik,
Ang tanan kaanugon.

Ug inig abot, ayawg padas katalaw
O kakulba ba hinuon,
Atubanga siya unya tuwad dayon.
Ayaw kahibulong kon walay imong makit-an,
Kay naay gahom kining mopalibog kanimo.
Ug kon kunohay, imo siyang masakpan,
Ablihi ang lana ug isablig kaniya!
Unya sampongi ang dunggan
Kay basig mabungol ka!
Kay kini magkisi-kisi,
Mosiyagit sa hilabihang kasakit.

Nan karon, simbako manimalos kini
Ug hasmagon ka!
Kapti gyod taman ang iyang dagkong dalunggan,
Hinumdomi nga mangtas kini kon masuko,
Manlimbarot, mangalisngag ang mga balahibo,
Mosiga ang pulang mga mata,
Mag-ikwad-ikwad, maglukso-lukso –
Aron ilampurnas ka!
Paakon sa iyang mga tango,
Kawrason sa iyang mga kuko.

Apan, kon imong mapuypoy ang iyang kasuko,
Kalit kining modanguyngoy sa kapildihan,
Unya moyukbo sa imong tiilan,
Magpasabot nga ginuo ka
Putla dayon ang iyang ikog, ug tagoi
Aron sa matag karon ug unya
Kon imo siyang tawgon-
Hangyo bisan unsa,
Kay dili ka niya pakyason.


Si Dr. Jondy M. Arpilleda uska magtutudlo sa Holy Cross of Davao College.