Para sa mga kagaya ko,
Kumusta ka?
Naaalala mo nong mga panahong wala ka pang ibang pinoproblema
kundi kung paano ka tatakbo sa tuwing hahabulin ka ng pamalo ni mama?
Nong mga panahong pinipilit mong magtulog-tulugan sa tanghali
para hindi ka mapagalitan? Yong tatawagin ka ng mga kaibigan mo,
maglalaro kayo ng habul-habulan o tagu-taguan,
tapos pag ikaw na yong taya bigla mong sasabihin na pagod ka na.
Haggang sa bigla na lang kayong mag-aaway, popostura ka na parang ninja –
“Ano ha?! Ano?! Sigee! Sigee!!!” –
pero yong suntukan niyo tila di naman matuloy-tuloy.
Eh, nong muntik mo nang talunin si Cardo Dalisay sa baril-barilan? –
gamit yong sandata mong gawa sa puno ng saging.
Nong mga panahong uso pa ang tirador at jolen;
may papikit-pikit ka pa, eh hindi ka rin naman nakakaasinta!
Minsan, namumula na rin yong mga palad mo sa kahahampas sa sahig
para gumalaw yong goma sa larong dampa –
may iba’t ibang teknik ka pa nga ata kung paano
lumikha ng hangin gamit ang kamay –
ikaw ang tunay na unang airbender!
Minsan naman aakyat kayo sa puno, kasi sumabit yong pinapalipad
niyong saranggola; di ka pa nakontento ginagawa mo pang duyan yong sanga!
Masaya rin yong tila maubusan ka na ng hininga habang
tumatakbo at sumisigaw ng, “Shhattonngggggggg!”