Poetry by Jhunorjim Caumbo Zandueta | August 22, 2010
Ilang ulit ng nadapa,
Ilang ulit ng tumayo,
Ilang ulit ng nasaktan,
Ilang ulit ng nabigo,
Ilang ulit ng umiyak,
Ilang ulit ng nawalan,
Ilang ulit pa bang ulit,
Ang aking dapat lampasan?
—-
Jhunrojim Caumbo Zandueta is a sophomore Computer Engineering student at ADDU.
Poetry by Rory Ian Bualan | August 22, 2010
Mihiwi ang tul-id
sa pag-agi mo:
Buhok pay imo
nga dunay kompas –
giwakli-wakli sa huyop
sa hangin nangambras.
Mata mong gangisi
daw gisungog sila –
mipitok-pitok luyo sa
siga ning hapona.
Liog mo pang
hastang lunoya –
gaduyan-duyan uban’s
mitalidhay mong higala.
Hawak mo pa lagi
nga gahinay-hinay –
nahadlok mapiko,
sa batsi galikay-likay.
Tiil, duna kay tulo,
gapulihanay ug duso –
pirting amping, kimbot;
maski ang isa wa’y koko.
Mihiwi ang tul-id
sa pag-agi mo;
Ug ako mipadaplin
uban sa biay-biay’ng
wa gyud nimo gipansin.
—-
Rory Bualan enjoys reading Steve Berry.
Poetry by Henry Daquipel | August 15, 2010
Dili man gyud tawon sayon
Ang paglimot sa kagahapon.
Niadtong kita pa nag-uban
Gikalimtan ko ang tanan.
Apan walay butang nga molungtad
Kay kalit nausab ang imong pagtagad.
Wala ko damha nga ikaw maluibon
Sa imong mga bakak ako nagpaulipon.
Wala koy kasayoran karun
Kung asa pa ko puniton.
Dili lang ang bulsa nako ang nabuslot
Pati kining dugahn puno sa kapongot.
—-
Henry Daquipel is currently taking up his MA in English Language and Literature Studies at Xavier University Ateneo de Cagayan.
Poetry by JM Cortes Acut | August 8, 2010
(para kay Arsenia Acut)
Alam ko lang, magaling kang magparusa:
buong kumpol o ‘sang tingting ng walis
batay sa kasalanan, mas kaunti sa mas mabigat;
sampung sili, paisa-isa, nginunguya,
nilulunok sa bawat sagot at sumbat;
rosaryo ng mga luha’t pawis habang hinihintay
na malusaw ang bawat butil ng asin na niluluhuran
para sa mga away-bata, kaibigan man o kapatid;
pagkalula, pagkahilo mula sa pagkakabitin sa sako,
‘sang minuto sa bawat minuto ng paggala;
sampal, suntok, sabunot.
Noon pa man, malikhain ka na
sa pagdiretso sa lahat ng baluktot.
Ngunit ang alam ko lang,
magaling kang magparusa.
Kaya nauhaw sa pasa, bugbog, dugo, at kirot
itong bawat sulok ng aking katawan
noong tumahimik, tumalikod,
umiyak ka lamang.
Sa hapdi, hinukay ko ang aking libingan,
pumasok, namatay, at umahon, nabuhay
sa sakit na kinimkim mo sa iyong
dunong at galing sa pagpaparusa.
Poetry by Gino Dolorzo | August 1, 2010
Your steps are heavy
like the baggage
you carry and drag
packed with uncertainties.
A flood of tears
drowns this blue hut
as you move out.
Your slouch suggests
how we will be missed
like your breakfast value meals,
the crisp of unpaid
water and electric bills,
the bittersweet song
of Totoy wailing for milk,
and the spicy blaspheming
of mother at your crucified God
for putting nothing
but salt in our rice.
I wonder how time
will fly without you
as you fly too
towards Saudi
where you will scrub toilet
bowls and urinals in exchange
for our bright future.
I wonder who will cradle
my face when my eyes turn
misty in times like this –
the way I have been meaning
to put this poem
out of its misery.
—-
Gino Dolorzo from Cagayan de Oro was a fellow at the Davao Writers Workshop this year.
Poetry by Reymond Pepito | July 25, 2010
Sa imong paglili,
napuno ko sa kakulba,
sa kanerbyos ug sa kabalaka.
basin kon makita mo
ining dako kong liki,
di na ko nimo undangan;
maganahan ka’g kulkog,
hangtod sa di na nimo lun-an.
Sa imong paggunit,
dyutay pangurog
ang akong nabati.
misamot sukad imong
gibasa ug gipaslakan
gamit ng gahi mong butang.
singot pay ako
di gayod mabangbang.
Sa imong pagduot,
kangulngol akong nabatian
gitusok mo ning
liki’g pinakalit,
Aguroy! Perte na lang gayod kasakit!
Uyog nganhi, uyog ngadto
Pastilan… Kalami!
Hay na lang dok, salamat,
naibot ra gyud ning ngipon
sa bungi.
—
Si Reymond estudyante sa Ateneo de Davao University.
Poetry by Ric Bastasa | July 25, 2010
ang mga bitoon
wala baya’y timon
ang bulan wala
say layag
apan kabalo
sila asa paingon
paspas ang pagtagbo
sa kagabhion
—-
Si Ric S. Bastasa usa ka huwes sa Dipolog City.
Poetry by Ric Bastasa | July 25, 2010
Panaw sa Ilalom sa Ulan sa Lawod nga Dagat
by Ric S. Bastasa
milabay ta sa mga batong
bungtod nga
opaw, sa sakayan nga
walay layag
wala nato damha ang
kusog nga ulan
pagkadagko sa lusok
nga nangahulog
sa aping sa dagat
apan mas dagko ang
sa imo
wa na ko mahikurat kabahin
anang mga mais
nga luha sa langit nga
gitisok sa
lapad nga dughan sa dagat
ang akong nahihumduman
mao lamang nga
init kaayo ang tambutso sa
baroto og duro nakong
hawid sa katig
—-
Si Ric S. Bastasa usa ka huwes sa Dipolog City.