Category: Poetry

Asoy sa Kinabuhi

Poetry by | February 24, 2025

Ali diri mag lingkud-lingkod ta sa lapyahan sa baybayon
Ug atong asuyon ang kinabuhi.

Tan-awa ang usa ka sakayan nag utaw-utaw sa dagat
Gianod ug gihampak sa dagkong bawod.
Ug gihuyop sa makusog nga huros sa hangin.
Apan luyo sa unos naningkamot gihapon
Makadunggo nga malipayon sa baybayon.

Tan-awa usab ang kawayan.
Bisan gibul-ogan sa makusog nga baha
Ug gibawog sa makusog nga hangin,
Apan igo lang kining miduko ug minggonit ang gamot.
Pagsubang sa adlaw mingbalik pagbarog ug nagpabiling lig-on.

Tan-awa ang mga langgam sa kahanginan
Daw gitabyog ug gipadpad sa huros sa hangin
Wala silay dakong kamalig alang sa ilang pagkaon,
Apan nagpabiling malipayon nga naglukso-lukso sa kahoy.

Ang bulak nga mitubo sa tampi sa pangpang,
Nangalimyon ang kahumot nga modani sa mga alibangbang.
Ang bulak nga magdala og kalipay sa tawong masulub-on
Apan sa pagsalop sa adlaw hinayhinay
Kining motikyup ug mawad-an sa kaanyag,
Maluya kini ug malawos
Sama sa atong kinabuhi.

Erlougie Tabigue is a Bachelor of Secondary Education graduate, majoring in Science, from Davao Oriental State University, currently residing in Brgy. Mamali, Mati City, Davao Oriental.

Diaspora

Poetry by | January 27, 2025

 

 

 

Diaspora

Pinaagi sa pulong,

aduna’y suwab nga giduslak

ug minglahos sa’kong gusok. Tungod

gikan sa kulonon

nga lalang sa yuta,

gibunyagan nila akong dila

ug gihimong ulipon

sa mga batadilang

hantod karon

di gihapon nako masabtan.

 

Pinaagi sa pulong,

inig motikang ko sa lam-aw nga tubig,

mahimo kong selopin nga gi-dala

ug nagkapakapa sa hangin,

saag, galutaw-lutaw

sa wa’y kahumanan, hantod sa midaguos

nalang

ang matag dagayday

sa yamog gikan sa mga dahon

paingon sa’kong panit.

 

Pinaagi sa pulong,

manindog ang matag balahibo

sa’kong bukton ug paa

samtang ginahapyod akong kamot

sa lumalabayng balud

sa lapyahan.

 

Ug, sa dayon, kalit nga misilaob

akong kalag

samtang hinay-hinayng

nahugno

ang tore de-gading

mao’y nagbutyag:

kining tanghaga,

dili takos ilitok

sa pulidong pinulongan.

 

Apan, kon ibukhad ko karon

kining pulong,

o, kining inahan nako nga pulong,

kalit nga tuokon sa hangin

akong baga

ug mahimo kong tilapyang

ga-giok sa lapok,

gapanglimos og hangin,

gahandom

nga mabanlas pabalik

sa tinubdang

hagbay ra kong saag

ug hagbay rang nalimtan.

 

—

Clint Jovial Delima is currently a second-year BA English (Creative Writing) student studying at the University of the Philippines Mindanao.

Illustration by Noy Narciso

I, the writer

Poetry, Uncategorized by | January 27, 2025

A Solitary Walk

At night, I find my peace alone,

In quiet streets, I make my way,

The world’s loud clamor fades to a tone,

And worries float away like clouds of gray.

 

Each step I take, I feel the release,

The moonlight guides me, calm and bright.

In solitude, I find my unadulterated ease,

Tomorrow calls me back to night—

to breathe again.

 

I, the Writer

I am a writer.

Yesterday, I wrote about yesterday;

Today, I am writing about today;

Tomorrow, I will write about tomorrow,

Only to realize that writing

has healed,

heals,

and

will heal

me in every way.

 

 

 

Jhon Steven C. Espenido is a fresh graduate of Bachelor of Arts in English Language from Surigao del Norte State University with a latin honor of cum laude. He hails from Surigao City and writes poems as well as opinion essays. Some of his works have been published in national newspapers and community newspapers in Mindanao.

 

Kaka

Poetry by | January 27, 2025

Subayon ko kining palawa nga akong nakit-an.

Dili ko na ipiyong kining akong mga mata.

Dili sama ka gabii, nga wala ta magkita kay napagngan

kos akong sulo. Naupos ang binugkos kong namo

nga duha ka dupa. Karon nga nia na kas akong atubangan,

dili ko na palabyon ang higayon nga maangkon ka.

Nagtuo ko nga napulaw ka gabii og hinulat sa imong bisita.

Wa koy labot kon wala kay tulog og pinaabot sa imong

gilaang, aron masudlan ang imong gadaguok nga tiyan,

aron mapuslan ang imong gambalay.

Nasayod ko nga usa ka ka mangingilad. Dakong mangingilad.

Saksi ang bulan sa imong paghupo-hupo sa mga lumalabay;

sa imong pagtukob sa mga insektong way ngalan;

sa imong pagbugalbugal kanila. Gani, wala gyod kay kaluoy.

Kadtong langaw nga langyaw, wa mo pasayloa. Kadtong

alibangbang nga mao pay paglupad nga napadpad

sa imong panimalay, imong gibiaybiay hangtod

nga mituskig nga nagbitay nga wa nay kinabuhi.

Tan-awa, wa pa gani ka kahipos sa ibos nga imong giputos.

Naingon og Paraon sa Ehipto kanang imong gilumloman

nga gipuyos sa imong palawa. Maayo kay nagkita

ta karong buntaga. Nagputos-putos pod kas imong

kaugalingon aron ingnon. Ayaw na. Klaro na kaayo.

Kanang imong pagpakaaron-ingnon nga biktima.

Kanang imong pagtulog-tulog, duka-duka, sambol

na kaayo sa akong panan-aw. Di na ko kahuwat.

Karon, tan-awon tag di ba ka masaag. Tan-awon tag

makatultol ba kag subay-subay sa dalan-dalan

ning akong palad pauli sa imong pinuy-anan.

 

Bionote: Si Jovanie Garay, usa ka magtutudlo sa Davao Oriental State University—San Isidro Extension Campus This piece was a runner-up winner in the 2023 Tagik: Tigi sa Pagtagik og Balak, Bohol.

Kanimo Gihapon Ako

Poetry by | January 20, 2025

Kanimo Gihapon Ako

Ing paghandom ko kanmo daw dagat sang Oriental

Malawom, daw kamangon ako sang balas

Igo da sa ing kanak mapanaw bag-o ako kan-on ng kanak kamingaw

Ing tubig sang sapa, muuli gihapon sang dagat

 

Laong ko sang kanak pagpanaw na di da ako muuli,

Yadaman, yalisang, yag-tyahu

Ing paa ko di makahuwat makatamak ng lupa na di kanmo,

 

Gusto malimtan ing mga yanghitabo

Yalain kaw ba kanak? Di mo da ba ako gusto paulion?

Iyan ako sang grasya mo, yangayo ng pasaylo

Yasayod ako na yadaman kaw,

Gugma mo ako, pero itraydor takaw sang kanak pagpanaw

 

Mahinumdom mo gaw ing kanak siki sang tubig

Yatog ako sang ilawom ng kanmo grasya,

Pinanga mo ako sang awon,

 

Yakita ko da ing kanmo kagwapa doon

Hapit da ako, ay da ako tabuya

Malapit da ako, yagahandom sang kanmo hangkop

Mupanaw man ako, ngansaan gihapon ako mamatay

Mupanaw man ako, ikaw gihapon ing yanag-iya kanak

 

I Am Still Yours (Translated Version)

I remember you like the seas in Davao Oriental

Deep, as if the sand will swallow me up.

I can only walk so much before I am consumed by my longing.

Like how the waters in lakes return to the sea.

 

I declared in my leaving that I would not return,

Angry, delirious, wailing.

My feet longed to step on grounds that were not yours,

Wanting to forget what had taken place.

 

Do you resent me? Do you not want me to return?

I am in your mercy, asking for forgiveness.

I know about your rage,

But I know of your love for me, I betrayed you in my leaving.

 

I hope you remember my feet in the water,

I slept under the shade of your grace,

You have loved me before,

I only see your beauty now.

 

 

I am near, do not turn me away,

I am near, hoping for the warmth of your embrace

Although I may leave, you will be my final resting place.

Although I may leave, I will still be yours.

 

 

  • a letter to my homeland.

 

 

 

 

Mary Frances Gambong  graduated from UP Mindanao with a Bachelor’s Degree in Anthropology. This poem is from a short collection of Mandaya Poetry I wrote for a class back in my college days. Growing up in Davao Oriental, I have always struggled in dealing with my identity as a Mandaya, and my love for my homeland. With this, I hope to reconcile my aversion to it, and understand that it is a crucial part of who I am.

 

Illustration by Noy Narciso,Editor

 

Ang Buwak sa Akong baba

Poetry by | January 13, 2025

 

Ang Buwak sa Akong baba

 

Nagpatubo kog mga buwak ilawom sa akong higdaanan

Mokuha kog usa ug isalapid nako kini sa akong dila

Kauban sa pipila ka mga dahon, ang mga gihay mipuno

sa akong baba, sa akong tutunlan. Bukad. Makalisang gayud

nga lisud mokaon, maong ako molaktaw na lag pamahaw.

Ang uban, sama sa putling sampaguita, maanyag ug humot,

Ako… daw layang dahon nga natapok sa lapok.

Bukad! Nabalda sa akong hunahuna, wala ko kaamgo

nga tingpaniudto na. Apan, naa pa sa akong baba

ang buwak mao nga laktawan ko usab kana.

Gilantaw nako akong kaugalingon

sa samin, ug mga buwak

nga akong ginapatubo.

Mura mag nangalaya

uga, sama sa gibiyaag

dugay kaayos lubnganan.

Ang akong mga amiga

nakadayeg sa akong buwak,

apan lahi kini sa akong nakita. Bukad?

Ania na ang panihapon. Naa ra japon

ang mga buwak sa akong baba. Ang mga ugat

nituhop sa akong tutunlan busa hugot nakong

gihuptan ang buwak didto. Dili tungod gusto ko kini

kundili nanurok na sa kailawoman ang ugat sa buwak.

 

 

 

Meah Belle P. Camañan is a student at the University of the Philippines Cebu and proudly hails from Davao. She writes about identity, belonging, and personal struggles, expressed through the beauty of poetry and prose. Most of her writing lives in her notebook or on her phone’s Notes app, making this her first time sharing her work in a literary publication.

Illustration by Noy Narciso

Kining Isla sa Samal

Poetry by | January 6, 2025

nilingkod mi sa balas sa Kaputian,
sama sa hilom nga bato sa baybayon,
hinay-hinay nga misaka ang adlaw,
gisugdan ang tibuok hapon nga sonata.

hayahay ang tingog sa tapya sa balod,
nindot ang panaghoy sa mga langgam,
nipakpak tanang dahon sa punoang talisay,
misabay sa hoyohoy sa tugnaw nga hangin.

Continue reading Kining Isla sa Samal

The Brick Layer

Poetry by | January 6, 2025

The Bricklayer

 

There will be no family picture–

As I fall apart by myself tonight

That gnawing thought of happy faces on a canvas

Or just a faded print with you seems real as it was

Surreal.

Yes, there will never be a family picture

I have forgotten I was just the spare tire

In family dinners, birthdays, or Christmas

I was just around to fill a space

I have always loved family photos

But I have never owned one

 

May Mundiz- Laquihon is a mother, a teacher, and a budding artist. She thrives for creativity, and peace. She lives in Bislig City, Surigao del Sur.

Illustration : Noy Narciso