Poetry by Henrietta Diana de Guzman | March 23, 2008
Batid kong hirap ka sa kinatatayuan mo
ngayon kaibigang kasoy.
Oo nga’t madilaw at mukha kang matamis
kapag hinog
subalit bakit pagkatao
mo’y nasa kinalahati?
Alam kong sa loob nakalakip ang iyong
walang hanggang pagsisisi
at sa labas nakausli
dunong at kagandahan
na iyong inasam;
sa labas ng iyong kampana
tila mukha kang nagbigti.
Continue reading Pangaral ni Juan Tamad kay Kasoy
Poetry by Henelsie Barriga | March 16, 2008
Nigula
gikan sa lubot
sa mayang nagpalami
sa bayabas nga hinog.
Nahagbong
Itom, nagtikoskos
daw siling kuyos
apan sa sulod
may lisong
nangandoy
sa sidlak
sa adlaw.
Poetry by Henelsie Barriga | March 16, 2008
Wa gayod maskin dukot,
maskin lawog
sa lubot sa hungot.
Nagkagod apan
wa maskin tansan.
Kay sa kalisod,
Ang kapid-ang tawo nagsaguyod
wa pa kapabulad
sa ilang mga mulo
ngadto sa dako-dako
nga gialirongan
og gipatalinghogan
sa mga manuplaay
nga nagdako
sa kahamugaway.
Sa may kinadak-ang pako,
sila nagapanghunghong,
nagapatubo
sa gahom, namasak
sa ekonomiyang lusak.
Ug tungod sa ilang kabungol,
nangaslom na
ang hiyos
nga mga tungol.
Poetry by Jermafe Kae Angelo-Prias | March 9, 2008
Gikapoy ang katre
ug ang iyang paa nilupad
subay sa paghapak
sa akong lubot sa iyang nawong.
Nihilak siya samong kabug-aton
ug ni-ungol sama sa hangin
sa mga kahoy.
Continue reading Babae, Walay Pahulay / Woman, No Rest
Poetry by Janelle Thea Sorroche | March 9, 2008
Climb a coconut tree
With no thought of gravity to pull you down
Let your feet grip tightly to its body
Forget your children
Crawling on the ground
Like beasts waiting to be fed on your sagging breasts
As your skirt calmly sways in the wind
Continue reading Gravity
Poetry by Mae Ann Piñeda | March 9, 2008
with your long thin legs and strong curled tail
you said you
don’t belong just in this goddamn tree
you belong somewhere you can show off
how attractive you are to predators
but can get away from them
with your defense
the ability to change color
your long thin legs may have taken
you somewhere but
under your light-colored skin
resides the earth-colored tone
you have long forgotten
and can never change
Poetry by Odessa Benaning | March 2, 2008
Hindi ko nais isipin na sabihin itong lihim kong pagsinta;
Hindi ko alam ang aking nakikita sa iyong mga mata.
Subalit nararapat lamang na ang pagsintang ito’y aking ikubli,
Sapagkat hindi mo dapat malaman na sa puso koy ika’y namumukodtangi.
Hindi bale ng nasasaktan ng palihim ang puso kong ito,
Wag lang malaman ng ibang mga tao.
Kaya’t sa poong maykapal aking ipinapanalangin,
Na ang pag-sintang itoy liparin sana ng hangin.
Kaya’t nararapat lamang na ang pagsintang iyo’y aking kalimutan,
Para ng sa ganun ang puso kong ito’y hindi na masugatan.
Subalit hindi ganoon kadali ang paglimot sa isang sinisinta,
Sapagkat hindi ito kagaya ng paglimot sa lyriko ng isang kanta.
Hanggat hindi nawawala ang nararamdamang ito,
Wala akong magagawa kundi patuloy na itago, ang lihim nitong puso.
Poetry by Maria Virginia Yap Morales | March 2, 2008
A grandmother’s remembrances of last summer
Peering through a picture window
I saw pastel-hued balloons float in the air
anchored to chairs built so low
uprooted children are ill-fitted sitting there.
I gaze at you and I standing opposite ends of a rainbow.
I am writing history.
You are certain
in this country
there is a treasure of stories to know.
You finally understood why you had to go.
Sipping sambong in a screened porch
embraced by life-filling green,
alone I stare at your raiment of dark pink torch
more lovely than I can ever imagine.