Poetry by Karla Stefan Singson | August 3, 2008
Sitting beside handsome
Is an intricate art:
A bouquet of anxiety
Grows on your skin
So abruptly,
Yet so daintily,
As if it has happened before.
A familiar feeling, yes,
Like opening your first gift from Santa
Or taking the first strides
Of your pre-school graduation march.
Poetry by Mark Darryl Caniban | July 20, 2008
Nakahinumdum ka ba sa panganod?
Itom ug nagataliabot,
Halagpad nga gawara-wara sa nasukong langit;
Murag imong pagbiya nga managsugod,
Dili matugkad sa akong pagsabot,
Dili mahangyo sa pulong ug sa hagit.
Nakahinumdum ka ba sa kilat?
Hugpong ang iyang mga kamot
Sa pag-igo sa kakahuyan ug kayutaan,
Halangdon sa iyang pagbusikad ug pagpakurat
Murag imong mga kalagot ug kasukong hurot
Sa usa ka kalit ug dili gitaganang katapusan.
Continue reading Ang Ulan ug ang imong Pagbiya
Poetry by Agnes Miclat-Cacayan | July 13, 2008
afternoon sunlight
trysts with unexpected rain
blue bed bursts colors
?
dragonfly now rare
reminds me of the green fire
lurking in those eyes
Poetry by Alfredo Compra Jr. | July 6, 2008
7:00 o’clock
Ligo…
Ilis…
Dagan…
Para!
Nccc Uyanguren ROXAS
BAYAD MUNA BAGO BABA
Liko sa tuo…
Liko sa wala…
Lugar lang!
Bayad oh? Estudyante!
Naog…
natingala…
No ID No Entry
No Class Today!!!
Here is the truth of all truths;
love is a stone on the road
where vultures circle
with a lone cactus on the side.
Yes…
Love is boring.
Kisses become dull
caresses become tiresome
whispers simply become rasping breaths
and shoulders become solid rock.
Love is boring;
Poetry by Arian Rey Tejano | June 29, 2008
Though you are a mature cane,
You are still grass.
How did they mount your
Pliant body
With no ropes to knot you
If sand dunes rather strengthen
Your base node
Loosely you will fall
How long can
Your suntanned body endure
The light weight
Of a ceaseless work.
By now, rootless-
Leafless,
As you are;
No more sap
And soundless breath
To fend
This Artificial
Growth.
Poetry by Alfredo Agreda | June 29, 2008
Hipan mo ako hangin ng iyong hiningang kay lamig
Kasabay ng iyong laway na tumatalsik sa aking pisngi
Ibig kong malaman mong ako’y nag-iisa
Walang kasamang kumain sa gabing kay lanta
Tabihan mo ako hangin, h’wag kang matakot ‘di ako titingin
Kunin mo ang kutsara at tinidor
Dahandahanin mong ubusin ang nasa iyong harapan
Ibabalin ko ang aking mata sa kahel na lampara…
Poetry by Anderson Villa | June 22, 2008
Ang Babaye Inig Alas-Saes
Ang kamingaw sa kabuntagon
Sugaton sa mahait nga singgit
Taginting sa dunggan
Murag mudagan sa kailaluman
Babayeng murag langgam
Lupig pa ang umalohokan
Daw hangin sa kalawakan
Mupukaw sa hinanok na katikaran
Alas-saes sa buntag
Kini pirmi ang nahiaguman
Sa akong pandungog, kini naga-ingon
Bingka! Suman!
Si Manong Inig Alas Kuwatro
Nagbaguod kauban ang balde
Mumhong nagtagaktak sa kalye
Tiguwang nagguyod ug di-ligid
Niduol sa silingan ug niingon
“Naay lamaw diha day?”