(Kining sugilanon misakmit og unang ganti sa Carlos Palanca Awards karong tuiga)
“Another secret of the universe: sometimes pain was like a storm that came out of nowhere. The clearest summer could end in a downpour; could end in lightning and thunder.”— Benjamin Alire Sáenz
GISUGAT sa madag-omong nawong ni Duday ang limbahong bidlisiw sa Adlaw sa sidlakan. Sige siyag pamalikas samtang iyang gipaypayan ang wa madukti nga mga sugnod sa batong sug-angan. Unsaon nga nasalibohan man kini sa kusog nga ulan niadtong milabayng gabii. Bisag gidabdaban na niyag patayng lukay ug karton, unya giyab-ag gas, wala gihapon kini mosiga. Nagluha-luha ang iyang mga mata sa kahapdos sa aso.
“Peste man ning mga kahoya, uy!”
Mibutho gikan sa kuwarto si Beboy, ang iyang kamagwangang anak, nga sigeg panghuy-ab samtang miadto sa panghugasan tupad lang sa ilang abohan.
“Maayong buntag, Nay,” ni Beboy nga mikuhag baso ug nanglimugmog.
“Boy, human nimo dinha, panguhag patayng palwa ug kawayan didto sa silong kay ganina ra kong galagot ining mga pesteng kahoy diri!” ni Duday sa tingog nga nagtangag og kaisog.
Miyango ang bata ug gikuha ang sinakoban nga sundang ubos sa abohan. Unya minaog dayon sa ilang balay. Samtang gapaabot kang Beboy, nakahukom siya nga haonon una ang kaldero. Unya, paggunit niya sa hawiranan, napaslot ang iyang kamot!
“Kolera! Yawa man ning kinabuhia, uy!” ni Duday nga gisawilik ang kamot. Sa kaitok, mikuha siyag sugnod ug gipuspos didto sa ubang mga kahoy. Unya, nagpangagot nga miadto sa binuksang bentana ug didto gipahungaw ang kapungot.
Continue reading Bunok (Unang Bahin)