Dahon sa Paglaom

Poetry by | October 31, 2022

Sa tabunok o batuhon nga yuta ka gipugas
ug bisan usa ka lamang ka lugas,
paningkamoti nga sa umaabot nga puhon
molambo ikaw; nga susama sa katahom
sa adlaw nga likod sa kadulom atoa ikaw padayong magapahiyom.

Timan-i, nga dili sa tanang panahon
abunda kini og tubig nga puno’g gasa.
Adunay mga panahon nga imong
mahiagoman ang kainit sa latos
niining kapait ug kasakit.
Ang kasuko sa paghaguros sa hangin nga mosarasay sa imong pag-gitib ug molokumos sa imong
hamiling pamalandong ug paglaom.
Apan, panamilit; nga ikaw mapaboran sa umaabot nga katigayonan.

Usahay, gikinahanglan nga imong antuson ang gabagang kainit ilawom sa adlaw.
Imong iluom ug lakton ang dalan nga puno sa mga bato nga magapa-angin kanimo.
Ug imo usab saw-on ang tanang kasakit
sa ibabaw nga mogutay-gutay ug mo laya niinging dahon sa paglaom.

Maong gikinahanglan ang
imong dakong pagsalig.
Nga human niining tanan;
ikaw, magapadayong mogitib ug molambo.
Kay dili tanang gipugas sa yuta nga tabunok o batuhon ang nagpadayon.
Tungod sa una palang; ila nang gipatay ang liso sa paglaom niining pag-gitib.
Kay sa una palang napuno na sila sa kahadlok sa pagsugal sa daghang ‘kuntahay dili’.

—Gitib ug tubo kay ikaw liso nga gitaknang sigingon sa panahon aron molambo.


Jean C. Cano is a second year student of Davao Oriental State University-San Isidro Extension Campus, taking up Bachelor of Elementary Education.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.