Mitikuko ko ilalom sa gripo
ug gipaawas ang tubig paingon
sa akong gamayng lawas.
Midailos kini sa akong tangkugo
paingon sa akong likod. Pagkalutaw
sa paminaw! Gisubay ko
ang pag-abot sa tubig
sa akong batiis nga mihalok
sa salog. Ang akong paa misidlak
sa pagkabasa niini: mga bituong mipilit
sa akong panit. Mikisi-kisi
ang akong mga tiil
kay wala kuno damha ang pag-abot
sa tubig nga dugay ra
gipaabot, manluluwas
sa akong pagkalunod. Mipahiyom
ang akong mga mata sa nasaksihang
misteryo nga kon mahibaw-an
latos sa bakus ni Papa unya
ang matilawan. Maayo ra sab
nga amang ang mga bungbong ug
wala kini makakat-on paglibak kanako.
Miluhod ko atubangan sa baldeng
puno og tubig, sa bag-ong kalibotan
nga gahulat sa giila kong dagat,
diin ko mas dawat,
diin ko mas luwas.
Kas-a, gisaaran kong Mama
nga sa dagat kuno ko mag-birthday.
Otso anyos ko niadtong nasakpan niya
sa baybayon ang misteryo
sa akong kinaiya. Apan siyete anyos pa ko,
sa c.r. nga akong gingharian,
ang iyang anak unang nahimong
usa ka sirena.
*First published in Kabisdak on 9 September 2021.
John Gilford A. Doquila is a graduate of the BA English (Creative Writing) program of UP Mindanao. Presently, he teaches creative writing and literature subjects to high school students in a Montessori school in Quezon City.