“Dili ko hubog.” Ingun sa akong usa ka barkadang lalake. Nawung niya! Klaro na kayo ang panagat niya sa among lamesa sa imnanan. Ayaw ko hukmi nga kuno kami pala-igit. Dili tawun. Usahay lang mi maglipay-lipay sa usa ka buwan. Kini laging estudyante ug mga kunong mga Iskolar ng Bayan. Dugay dugay napud ko diri sa Dabaw ug daghan napod ko natun-an nga maayo ug dautan. Di nata magihapay. Hapit hapit napod manirado ang among bar nga nasudlan ug hapit hapit napud mi mahuman. Sige ra mi og tabi, katawa, sayaw, ug dulag baraha. Giabtan na gyod mi og kakapoy ug hapit na usab mahurot among kwarta.
“Tagam!” Ana pa akong higala nga bayi nga gatutok sa suka sa kanal, hubog kaayo ang barkada namo nga lalake. Walay lain magdala ani pauli kon dili ako, silingan lang mi og boarding house. Ningpara na ko og tricycle ug gitudlo sa driver kon asa padulong sa amo. Maygani kay duol lang among puluy-anan sa among napiling partyhan. Pastilan! Sirado na ang gate sa among boarding house, himala ug una nakauli ang palahubog namong tenant. Pero alas dos pa man? Ugma buntag na gyod ko kauli ani. Ako na dayon gihatod ning akong barkada sa pikas balay, diretso sa iyang kwarto ug ako na lang siyang gihukasan sa iyang sinukahang t-shirt mahuman mapahigda sa nagtapad nga baga kaayong foam nga iyang kama. Maayo kay t-shirt lang niya ang nasukahan, damaka sa gago uy. Diretso napud ko ninghapla sa pikas foam nga way palong ang suga kay hapit na pud ko mabarag.