i.
sa bata pa ako –
wa kong kailag kagul-anan
hubo ako sa kasakit –
lunlon lamang kalipay…
katawa – talidhay,
uban ang pakindangkindang
sa pagdula-dula
uban sa akong mga kabata;
dihay among gugma-gugma,
unya nagminyoay kami,
nagtatay-tatay,
nagnanay-nanay,
ug nag-anak-anak kami!
ii.
apan karon
dako na ang kalainan –
ang mga tiaw-tiawng pagbati
karon matuod na…
ang malinawong tanlag kanhi
dali na’ng malubog, daling malubog
kon dum-ogan sa mga gumonhap.
ang kasingkasing nga way kasakit,
karon dali nang motibi
dali nang mohilak
kon tukbilon sa kapakyas
labi na sa suliran sa gugma…
pagka dako og kalainan –
kadtong kagahapon nga milabay
ug king karon; nga anaa ako:
ang kagahapon – himaya,
ang karon – luha;
ang ugma, unsa kaha?
—
Satur Apoyon, veteran journalist, writer, and first president of Davao Writers Guild, passed away in May 2011.
What is the theme and symbolism of this poem and the accurate information and details of this poem?
Do your own homework.