Alas nuebe na nang gabi nun. Bigla akong hinila ng magaling kong kaklase dun sa may rebulto na tila sinasamba ng lahat na mga estudyante. Nagtipon-tipon sila, tayo. Imbes na iparada ang mga parol para sa selebrasyon ng kapaskuhan, hayun ang lahat, may dala-dalang plakard. May itim na may puting tinta, at puti na may tintang itim at pula. May nagsasalita sa gitna. Daan-daang mag-aaral ang nandun pero walang mikropono. Tahimik ang lahat. Nakikinig. Nakikiisa. Buo ang atensyong ibinibigay sa sinumang nagsasalita.
Taong Bato
Fiction by Taloy Dumdum | March 15, 2009