Kahirapan ay di hadlang sa ating buhay dahil lahat ng panahon ay nasa ilalim tayo. May pagkakataon namang nasa ibabaw.
Sa Cebu, naaalala ko pa nang ako’y nasa haiskul. Nang dahil sa mahirap lang kami, hindi ako nakapag-aral ng tuloy-tuloy. Kusa akong huminto dahil naawa ako sa aking mga magulang. Pito kaming magkakapatid at isang manggagawa lamang ang aking ama. Naghanap ako ng trabaho. Nag-aplay at napasok sa isang Printing Press bilang cutter ng
mga cellophane. Ipinagpatuloy ko ang aking pag-aaral sa gabi. Maghapong tumayo ako sa limang taon sa pagtatrabaho para lang matustusan ang aking pag-aaral. Sa awa ng Diyos, nakatapos ako ng haiskul sa University of the Visayas noong 1979.
Ibig kong ipatuloy ang aking pag-aaral sa kolehiyo ngunit parang madilim at mailap pa rin sa akin ang pagkakataon. Ngunit para sa akin hindi natutulog ang Diyos.