Nangiyugpos si Lisa samtang nagtan-aw sa bola nga bag-o lang gibuhian ni Jude. Iya gyod kining gihatod sa iyang panan-aw sa matag kanto nga ligiran niini samtang gapugong sa iyang gininhawa. Ang kakulba nga dugay niyang gipahiluna sa iyang kaugalingon mora na pod og bomba nga mipaulbo sa kapuwa sa iyang dagway ilabi na sa higayon nga mohinay na ang pagligid sa bola ug mosimhot sa numero nga iyang gipustahan.
“Onse lang!” siyagit ni Lisa samtang nagkumo sa duha niya ka kamot.
“Baynte singko!” matod pa sa bolador nga midali-dalig hakop sa mga pusta nga nangapilde.
“Peste baya aning yawaa, uy! Mipusta ko ganiha sa baynte singko, ang migawas onse. Karon nga mipusta ko sa onse, mibalik na pod ang baynte singko. Animal baya ani, uy!” yawyaw ni Lisa nga nagpangawot sa iyang ulo human mapilde ang iyang baynte pesos nga sugal.
Taudtaod, miabot si Lloyd. “Ayay! Daogan na ka diha, Sang? Daghan na man lagi kag gikumo,” bugalbugal niini dalang kusog nga agik-ik. “Manglibre na man sad kaha ni ron, ha-ha!”
Naa na sad ning sige og paghingi, ay. Nagdala lang nis malas ang buang, bawong pildero ta, ni Lisa sa kaugalingon samtang mihatag og taphaw nga katawa kang Lloyd.
“Unsay sige og gawas, Sang?”
“Bisan unsa man lang. Pusta na diha, kaganiha ra baya na sige gawas imong numero.”