Sa dihang may nakahinabi ako nga biyuda,
walay mga luha nga midayan
sa iyang mga mata,
ug ang kanal-kanal niini gauphag pud. Gani,
wala puy pagpanghupong sa iyang ubaog,
walay gabitay nga dag-om
nga mingkumpayot sa iyang tabon-tabon,
ug wala pud mopakita og pagkalarag
ang tabonon niyang liryo.
Matud pa sa uban,
ang kasubo, ang pagbangotan,
masukod sa giladmon sa punong
nganha sa mata sa biniyaan,
apan diay, dili kini tukma,
kay matod pa niya:
ang kasubo, ang pagbangotan,
mao ang paghilak nga dili mahigawsan og luha,
ang danguyngoy nga walay pagbakho,
ang pagtulon sa kamatuoran
nga dili moagi og pag-usap,
ang pagpanawag nga walay masampit.
Sa dihang may nakahinabi ako nga biyuda,
nanugon siyang i-asoy ko:
dili tanang nangamatay
magbuy-od,
ug dili tanang makighinabi
buhi.
When I Spoke with a Widow
Translated by Jade Mark Capiñanes
When I spoke with a widow,
there were no tears streaming
from her eyes,
and the lines around them were dry. In fact,
there was no puffiness around her eye sockets,
no dark clouds
clinging to her eyelids,
and no trace of weariness
in her brown irises.
People say
that grief, that mourning,
is measured by the depth of the hollow
around the eyes of the bereaved,
but this, simply, is not true,
for she said:
grief, mourning,
is the weeping that sheds no tears,
the sobbing without wails,
the swallowing of truth
you cannot chew,
the calling out when speechless.
When I spoke with a widow,
she asked me to tell this:
not everyone who has died
is at rest,
and not everyone you speak with
is truly alive.
Si Jay Bryan La-ag usa ka yanong magbabalak kinsa ang kagikan masubay ngadto sa Sindangan, Zamboanga del Norte. Sa pagkakaron, nagtudlo siya og katitikan sa usa ka SUC sa Cebu ug nagpuyo sa habagatang bahin sa probinsya niini. Siya nanghinaot nga ang pagpamalak magpadayon sa pag-abante ug madawat ang mga bag-ong tubo. Siya usab miyembro sa Bathalad Sugbo.