Inside the library reading Camille Rankine

Poetry by | February 23, 2020

Sunlight creases through my face.
I look at it, robbing myself of sight,
Loving blindness.

One more time, day ends.
One more time, I’m still a day alive.
And I breathe, thank god.

But not of fresh air.
The rooftop now is chilly. Bodies
can’t be sunning in winter.

Inside the library, books eat me.
I know they will outlive me.
But now I will outlive the sun.

In summer, my black hair
Becomes the golden rays of the world.
And the sun will already sleep

to gain strength in the coming months.
I let it crease my lips, sip my own
youth – whatever it wants

before it leaves. I refuse to refuse.
Books eat me and yet no knowledge
knows all of me. Maybe only the sun.

And maybe the sky. Whatever I want
they still can’t give, as books too.
Maybe someday I want to fly

or sleep inside the Danube. Maybe
I will write stories, still mind babbles.
Maybe I would outlive myself,

in the form of dying, as I become
a book, a paper, a word. Maybe the sun
would remain bright, even if evenings

rob me of sanity. Maybe I would dream
tonight of losing sight – I would dig
my own eyes and then face the sun.

 


Ian is an overseas Filipino student. He misses home.

Kung papaanong hindi natatapos ang byahe ng dyip—

Poetry by | July 7, 2019

Babasahin ko pa ang galaw ng katawan ng namamasada.
Ang ikinikirot ng manibela: isang ikot nalang, isang ikot nalang.
Kung sa hindi mabilang na mga pagbaybay sa kalagitnaan
ng lungsod, uubo ng tatlong beses ang drayber malapit
sa flyover sa R. Castillo at maghihintay na namang
matuyo ang pawis sa likod kapag nasa kasuluk-sulukan
na ng Bago Gallera. Kung papaanong hindi ko matunton
ang mapa sa loob ng aking mga diwa, hindi ko pa masagot
sa buwang ito. Baka sa Nobyembre o kaya sa susunod pang taon,
kung sa paglimot sa mga mata mo, mga pisnging
hinahanap ang mga ngiti mo sa labi, mga pagpahinga
ng ulo sa kamay mo tuwing lilingon kang nakaupo sa malayo,
baka mahanap ko na ang sarili ko. Kung gayong hindi ko
masukat ang kahabaan ng Roxas, ang paliku-likong katawan
ng McArthur, ang kurbang mukha ng Marfori, bubulong nalang
ako sa hangin, susulyap sa walang katapusang pag-ikot ng
mga gulong, pipiliting makaalala kung saan ang destinasyon ko.
Kung gayong hindi pa kita mahanap, hindi pa ako bababa.


Nagtuturo sa Ateneo at tumutula-tula si Ian.