Tim-os nga Kalipay

Poetry by | July 26, 2009

Kanindot sa kinabuhi,
Katam-is sa mga pasalig sa ugma,
Buntag palang madungog na ang tingog sa hudyaka,
Inig gawas sa payag init nga gakos imong madawat-
Nga gikan sa adlaw nga nisidlak,
Kaunan sa kamote ni nanay nga nilung-ag.
Makapakalma na sa bitok nga naglimbag-limbag,

Dinhi sa ibabaw sa bukid,
Nagkalandrakas nga problema ang tanan imong isandig,
Sa lubi nga nagbahirig daplin sa pangpang nga gamay nalang ang naghawid,
Aron kung dili naka makapugong isinggit nalang na aron ang bug-at
nimong gibati mangaligid.

Sa udtong tutok isdang tanga maoy daling mahulga,
Lunuran dayon sa mga nagtul-id nga odong sakto na ang suwa,
Pus-an pa sa siling pirting halanga nga halos mata nimo makaluha,
Human sa dungan nga pagpangaon ang kabusog nimong bation
pildihon pa ang karenderia sa Tagum.

Inig ilog sa kagab-ihon pagtabi sa mga lingaw nga kagahapon ang daling himoon,
Kinaskasan sa gitara ni tatay kasing-kasing mo pasayawon,
Ug bisan utang nimo kaya niyang kuykuyon,
Ug dinhi matapos ang adlaw nga puno sa kalipayon,
Bisan numero ni Manny Pastoral kaya niyang pildihon.
Kinabuhing dili kabayran, bisan MISFI dili makaafford sa utang,
Pagpuyo nga malinawon inyong gipaningkamotan nga akong mahulam,
Banig ug unlan nga inyong giandam paminaw nako langit akong gikatulgan,
Bisan tuod kusog muburok ang pambot sa akong kiliran,
Apan, maanindot nga duyog kini sa akong dunggan.

Kaninyong tanan, kamo akong gipasalamatan sa kalipay’ng
tim-os nga
akong natagamtaman.