Tag: Armando Fenequito Jr.

Kape

Poetry by | October 14, 2012

Ang umuusok mong init
Ang siyang umakit sa akin
Na ika’y aking tikman.
‘di baleng bibig ko’y mapaso
Mula sa iyong naglalagablab na init,
Malasap ko lang ang taglay mong sarap.
Pero dumaan ang ilang minuto
Napagtanto ko na mas malalasap ko
ang iyong sarap kung init mo’y tama lang,
Kaya mas mainam na hihintayin ko na lang
Ang sandaling pwede ka na.
Sa sandaling ako’y naghintay
Hindi ko namalayan –
Dahan-dahan ka ng lumalamig.
Pero dahil ayokong masayang ka,
pinagtiyagaan na lang kita,
baka sakaling pwede pa?
Ngunit sa aking paglasap,
Sarap mo’y nawala
Mula nang init mo’y naglaho.

—
Armando B. Fenequito, Jr. is studying at the University of Southeastern Philippines, and is currently taking up Literature.

Hustisya

Fiction by | July 29, 2012

“Dito na lang ako. Mgkita na lang tayo bukas,” paalam ko sa aking mga kaklase.

“Bakit dito ka lang? Parehas lang naman tayo ng ruta na sinasakyan, ah?” Tanong ni Jackie na isa sa pinakamalapit kong kaklase.

“Ay, may pupuntahan rin kasi ako.” Pangiti kong palusot sa kanila. Nakakahiya kasing sabihin sa kanila na kulang na naman ang aking pamasahe. Ilang ulit na rin nila akong pinautang ngunit hanggang panaho ito’y hindi ko pa rin nababayaran.

“Sige! Mag-ingat ka diyan, ha.” Sabay nilang binigkas sa akin.

Nang ako’y humiwalay sa kanila ay binaybay ko ang isang napakatahimik, at walang katao-taong daan sa Aurora. Wala masyadong tao na nagdaraan dito. Napakadilim pa ng lugar na ito kahit alas-singko pa lang ng hapon. Kasi nga naman, walang ni isang poste na magliliwanag kahit sa isang bahagi man lang ng lugar. Kaya walang tao na tumitira sa lugar na ito. Pero ito lang ang daanan na medyo malapit sa aming tinitirhan.

Continue reading Hustisya

Kape

Poetry by | April 22, 2012

Ang umuusok mong init
Ang siyang umakit sa akin
Na ika’y aking tikman

‘di baleng bibig ko’y mapaso
Mula sa iyong naglalagablab na init,
Malasap ko lang ang taglay mo’ng sarap

Pero dumaan ang ilang minuto
Napagtanto ko na mas malalasap ko
ang iyong sarap kung init mo’y tama lang,
Kaya mas mainam na hihintayin ko na lang
Ang sandaling pwede ka na

Sa sandaling ako’y naghintay
Hindi ko namalayan –
Dahan-dahan ka ng lumalamig

Pero dahil ayokong masayang ka,
pinagtiyagaan na lang kita,
baka sakaling pwede pa?
Ngunit sa aking paglasap,
Sarap mo’y nawala
Mula na’ng init mo’y naglaho

—
Armando Fenequito, Jr. is a third Year Bachelor of Arts in Literature student of University of Southeastern Philippines.

Ang Manggagamot

Fiction by | April 15, 2012

Sa loob ng silid gamutan ni Manong Jose, na kung saan naliliwanagan lang ito ng iilang kandila at maliliit na ilaw.

“Anong maitutulong ko sa’yo, iha?” tanong ni Jose sa dalaga niyang pasyente.

“Ano kasi, Manong, ilang linggo na ‘tong tiyan ko na sumasakit. Tapos nung pinatingnan ko po ito sa doktor, eh wala naman daw silang nakikitang masama sa’king tiyan—ayon sa kanilang pagsusuri. Pinainom lang nila ako ng gamot na pampaalis daw ng sakit, pero hanggang ngayon hindi pa rin natatanggal ang sakit. Naabala na tuloy ang trabaho ko. Ilang araw na akong hindi pumapasok dahil dito,” salaysay ng dalaga kay Jose.

Continue reading Ang Manggagamot