Okey Ra, Basta Gwapa: A Monologue

Play by , , | June 3, 2012

Character: Miranda, a 27 year-old saleslady. Wears a white long-sleeved blouse, a navy blue knee-high skirt, and black high-heeled shoes. Her long black hair is neatly ponytailed.

Setting: At a department store. Men’s wear section, outside a fitting room.

A male customer exits from the fitting room. He hands over two t-shirts to Miranda, pretends to be on the phone, and quickly walks away. Miranda folds one t-shirt neatly and hangs the other back on display.

She smiles.

Miranda: Uy! Ikaw man diay na. Kumusta naman? Ako? Okey ra. Mao lang gihapon, trabahante diri sa G-mall. Sa una sa pangkids ko na assign. Pero karon nabalhin ko sa men’swear. Dali ra tong pambata. Dali ra kaestorya ang mga mama. Dali ra atimanon.

Kapoy kaayo manarbaho uy. Mag make-up pa ka. Kailangan puti imong nawong, unya pula og lips, human pink og blush-on para dili murag luspad ba, para presentable gyod. Sige na lang kay malingaw man pod ko mangarte sa akong kaugalingon. Bahalag tag-isa ko ka oras sa samin basta motrabaho ko nga gwapa. Siyempre no! Human naa pa gyod ning mag-heels-heels ba. Dili ra baya gyod ko anad mag-heels-heels kay naga tsinelas ra man tawon ko kon molakaw. Natakilpo bitaw ko ton kas-a. Da! Danghag man. May gani sulbad ra og tutho-tutho ug haplas-haplas og dahons bayabas. Pero unsaon ta man wa man koy mabuhat. Mao man ang rules. Maong mutuman na lang pod ko kay mawad-an man sad kog trabaho kon di ko mosunod.

Naa pa ning palda-palda na hastang mubua. Tong kas-a lagi sa jeep. Wa ko kabantay. Hapit lagi milugwa akong bilat. Nipis pa ra ba tawon akong panting gigamit kay wa pa ko kapalit og bag-o. Hasta lagi. May na lang gani gi-alerto ko ni manang mamaligyaay og kinason sa akong atbang. Ulaw kaayo to ba.

O! lagi sa men’s wear ko na assign. Sus kining mga lalaki mas pili-an pa man intawon sila kaysa sa mga bayi. Pili diri, pili didto. Ukay diri, ukay na pod didto. Mosukod ani nga mga design human lahi nga size kuhaon. Dayon, mu-ingon rag…

Continue reading Okey Ra, Basta Gwapa: A Monologue