(a translation of Jerry B. Ignacio’s Pagpapalipas Oras by Adrian Sefuentes)
Unsa ba ka taas ang mga higayon?
Sa uma, nangabuhi na ang mga tinanom,
ang mga abugon nga yuta sauna,
gigakos na sa kabagnotan.
Kadtong hingtabok ka sa pilapil
aron lang maghulat ug masakyan
lapok ang nakabukhad sa imong giagian.
Karon, paspas na ug padagan ang mga dyip
sa espalto nga dalan.
Wala nay mga abog nga musoksok sa imong ilong,
mupuling sa mata, ug maoy hinungdan sa ubo ug hubak.
Di na ka karon atakehon kung ting-init
bisan pa og mamaklay ta ilalom sa silaw sa adlaw;
di parehas sauna pirme kang maugtas
matag abot nato sa baybayon
ug dili nalang ka maligo
kay di ka ganahan matilawan ang kaparat.
Paminaw nako, nakuhaan na ang asin sa dagat,
pati ang balud hinay na sad mubaklay
paduol ug palayo ngadto sa aplaya;
apan hantod karon, wala pa gihapon ka.
Gaihap na siguro ka og paldo-paldong kwarta
dira sa yuta sa gatas ug dugos;
samtang ako, gisum-olan na ug tan-aw
sa mga kamot sa relo, sa pagpupo
sa mga dahon sa kalendaryo, sa sigeg suwat
sa akong mga kasakit sa tala-adlawan.
Suwat nalang nimo nga way tingog-pagpanambit
ang maoy akoang konswelo,
alang-alang kay niana ka: Dili bukid ang oras
na masukod kung pipila ka ektarya,
o dagat na masukod kung pipila ka milya.
Ang paghulat sa hinigugma susama lamang sa kadugay
sa maantos sa kasing-kasing nga mupadayon sa
pagpanawag.
Adrian Sefuentes is a third year Creative Writing student of UP Mindanao.