Duha ka Balaan

Poetry by | September 28, 2013

Duha ka balaan
Domingo karon, Simba na.
Sul-ota ang labing puting barong
ug itom nga sapatos ug pantalon. Luhod,
bahalag imong duha ka tuhod
mokurog. Antosa lang!
Lunes na bitaw ugma.
Inig sulod sa imong buhatan.
Naa’y lain nga magpenitensiya
og tilap sa imong tiilan.


Si Jondy M. Arpilleda usa ka magtutudlo sa Kapalong College of Agriculture, Science and Technology, Davao Del Norte. Usa siya sa mga deligado sa Taboan Writers Festival nga gipahigayon niadtong bulan sa Pebrero didto Dumaguete City.

Kamote’t Kalabasa

Poetry by | September 28, 2013

Kakang kaawa-awa.
Kalangita’y kulimlim.
Kokoteng kakalabasa.
Kakapa-kapa sa dilim.
Kakantyawan ng kaklase,
ng kakamoteng kokote.
Kapagka’t kinakapos,
Kung quiz pulos kutob.
Kinukulang sa kain,
Si Kaka kapag klase.
Kaya kung siya’y kutyain,
Kakang kakalimot e.
Kakang kakalimutin,
o Kakang kakalimus din.
Ang kinsenas ni Ka Tunying,
Sa kuryente palang kukulangin.
Sa kuko’t katam nakaasa,
ang kontraktwal na ama.
Ang kinsenas ay katiting.
Si Kaka’y `nong kakainin?
Kukulog-kulog ang kalamnan.
Kinakalawang na kaalaman.
Kahabag-habag na Kaka
Di makain ang kamote’t kalabasa.


Born in Davao but raised in Gensan, Mark Arlo H. Segundo is a Medtech student from UIC.

Willow

Poetry by | September 28, 2013

I admire the willow that grows over there
Branches are pliant can sway everywhere
Leaves so narrow can fly like a sparrow
Cat skin bearing so dark and hollow.
Has yield itself osiers and woods
Down that edgy soil where it grows
Thankful is he to find great comfort
To climate that gives him all sorts.
Such beauty exonerates pain
False convictions to deceiving lies
Subtle cries to pretentious smiles
Obvious lies to innocent pleading.
The willow itself speak out its meaning…

Abi is a third year Accounting Technology student at the Ateneo de Davao University.

Konsensya 

Poetry by | September 28, 2013

Araw ay sumisisikat
aking mata ay ididilat.
Pagkain ang problema
ng taong salat.
Wala akong trabaho
na pinagkakaabalahan.
Isang tasang kape
aking hahagkan.
Pagkatapos magligpit
ay matutulog ulit.
Hanggang sa akin
may kumalabit.
Aking konsensya na
sa komersyal ko lang nakikita.
Aking pangalan
kanyang isinampit.

Yan Yan is an apiring writer from Mindanao.

UP Mindanao Professor wins 1st Prize in Palanca Awards

Editor's Note by | September 15, 2013

John BenganUP Mindanao Professor John B. Bengan (Dept. of Humanities) was awarded 1st Prize in the English Short Story Category of the 63rd Carlos Palanca Memorial Awards for Literature. Prof. Bengan won for his short story, “Armor”, which was first published in Likhaan 6: The Journal of Contemporary Philippine Literature, edited by Gemino H. Abad. “Armor” is set in Mintal, Davao City, and tells the story of Ronnie, a small time drug pusher and beautician/choreographer who joins a gay beauty pageant, and a stranger who arrives at the pageant night to alter the course of Ronnie’s fate. Prof. Bengan teaches literature and creative writing and is the third Palanca-winner in the present faculty roster of the Dept. of Humanities, after Prof. Ricardo M. de Ungria and Prof. Jhoanna Lynn B. Cruz-Daliling. He earned his BA English degree in UP Mindanao and his Master of Fine Arts degree in The New School (New York).

Also, former UP Mindanao Chancellor Professor Ricardo M. de Ungria (Department of Humanities) was appointed UP Artist for the second time. Prof. de Ungria was awarded his second appointment as UP Artist I at the UP Arts Productivity System Awarding Ceremony in August 7 at Ang Bahay ng Alumni, UP Diliman. He is one of eight appointees in the field of Literary Works and one of only two of the 28 appointed UP Artists who come from the regional universities of UP. Prof. de Ungria was a recipient of a National Book Award in 2012 as editor of “Tala Mundi: The Collected Poems of Tita Agcaoili Lacambra Ayala”. He is an advocate of creative writing in the regions, an organizer of literary events and associations, and a prolific writer of poetry.

Limot

Poetry by | September 15, 2013

Minsan, sabi ng talaarawan ng ating kamalayan sa nakaraan,
Tayo’y bumuklod, bumukod sa sigaw ng bayanihan sa daanang
Siyang tinitingala nating larawan ng kalayaan,
Binuhay ang karamay nating alaala ng kaalaman, kasaganahan, kaginhawaang
’di mapanlinlang, ’di dinadanakan
ng dugo ng ilang mulat na taongbayan.
Ngunit, sa paggulong muli ng buhay,
Pagkatapos pinadilaw ang kulay ng tagumpay,
Tunay na kay daling pinabayaan
ang pagbabantay na pumatay sa bangungot ng baluktot na paghahari-harian
sa bayan na ang pinagkukunan ng kapangyarihan
ay ang bawat isa nitong mamamayan.
Kay daling nakalimutan, ang dating ipinaglaban
Kaya, nadaganan na naman
Ang batang gutom ang panggising,
parehong pangangasim ng sikmura
ang ipinanghehele sa pagtulog sa gabi,
Ang magsasakang panalangin ang isinasabay
sa walang katiyakang pamumunga ng bawat punla,
Ang kayod-kabayong mama na maghapon man
ang pangangapa sa pagbabanat ng buto’y
lansangan pa rin ang uuwian,
Ang inang gaano man kalawak ang karunungan
sa mga pamamaraan sa pagtataguyod ng pamamahay,
walang pa ring maihain sa sahig na s’yang mesa
tatlong beses sa ’sang araw.
Kaya, nakakapagtataka maililibing na naman ba
ang kamalayan sa kasuklam-suklam na kasalukuyan?
binasa sa Baboy: Ato Kini! sa Turtle’s Nest, Cebu


JM Cortes Acut from Cagayan de Oro has been a fellow for fiction at the 1st Xavier University Writer’s Workshop and at the 8th IYAS Creative Writing Workshop.

Bituon

Poetry by | September 15, 2013

Sa kasamtangang ako galantaw sa kalangitan,
Aduna ko’y nakita nga bituon nga nagdilaab
Ang siga niini nagahatag ug suga’g kahayag
Sa ngingit ug ngi-ob nga payag.
Ako nagalingkod sa ilalom sa kahoy sa mangga
Gibuswak ang akong gibati nga nag inusara
Naghinulsol, nangutana sa akong kaugalingon
makab’ot ko pa kaha ang mga nagsidlak-sidlak nga bituon?
Pila na kadekada ang nilabay
Apan ako nagpabilin nga usa ka alalay
Usa ka sulugoon diri sa bukid ni tatay
Ako nalang hikalimtan ang akong mga damgo nga gianay.
Kalisud mahimuyo kung ikaw wa’y alamag,
Sa kalibutan, wa ka’y mahatag
Unta usa nalang ko kalanggam arun ako makalupad
Makalugsong sa layong dapit, manimpad.
Bisan paman sa kalisud sa kinabuhi
Bisan paman ug akong dalan hiwi
Ako nagatuo, nga makab-ot ko ang bituon
Nga maghatag ug kahayag sa akong kaugma-on.


Jimmy G. Balane studies literature at the University of Southeastern Philippines.

Ang Hulagway sa Pagbagutbot

Poetry by | September 15, 2013

Nag-apura ang mga manok ug pamukaw
Ngitngit ang palibot, wa pay adlaw
Alingugngog. Pirte kasaba
Pero way mupildi sa akong amo ug iyang baba
Ang adlaw sa langit nagsiga sa kalagot
Iyang kainit sa akong lawas nibalot
Ang uban hayahay tungod sa akong pagpaningkamot
Ako intawon galumbaanay ang dagkong singot
Wa ko kapugong sa akong luha
Sa dihang mitulo sa akong paghuna-huna
Gikapoy na gyud ko!
Natawo nga pobre, sala nako?
Abuso ang gahum nga gara
Abuso labi na sa mga nag-inusara
Hagbay ra! Hagbay ra ang pag-antos!
Hapit nako kaunon aning yuta! Ug iyang pwersa nga gahigop paubos!
Ang kagahapon, karon, ug sa umaabot
Wala tingali, wala’y paglaom na makab-ot
Kaning bukid na akong ginatindugan
Unta ang mga tanom, sa mga sunod na henerasyon mapuslan
Hantud sa mawala sa kalibutan, tawgon ra nga “Mag-uuma”
Pero unta ayaw kalimti ang akong serbisyo ug gugma
Sugaton kaya sa akong mga anak ang kaugmaon?
O basig muutro ra pud hantud sa mga sunod na kagabion
Pirteng hanapa sa dalan ngadto sa kabaghu-an
Pilay pusta wala na ni kahumanan
Wala koy lain kapadulungan…
Wala koy lain…
Wala koy…
Wala…


Si Rhea Joyce Semillano, 2013 gradweyt ug BS Information Technology sa ADDU.