Poetry by Fatima Zacaria | September 6, 2009
Lami kaayo matulog
Kay tugnaw man god.
Ay! Kalain!
Late na diay ko.
Unsaon nako pagligo?
Perteng tugnawa sa tubig
Dili na ko kakaon
Kay kinahanglan moadto na.
Paggawas sa balay,
Nawala ang mek-ap
Kay gibasa sa ulan!
Poetry by Arman Neri | August 23, 2009
Batang bulingit, daw piso
Nagpaulan, nagpainit
Sip-on ug lapok nangumbabit
“Piso, Kol! Piso, Te!”
Sangpit sa batang bulingit
Aron tiyan masudlan og init
Balay ang karsada
Karton iyang kama
Tun-og gibukot niya
Mga ginikanan hain na
Ang inyong mga piso
Nanginahanglan og alima
Poetry by Prince Gerard Magdaleno | August 23, 2009
Ang ulan samok panagsa
Basaon ka, padagan-daganon ka,
Patago-tagoon ka.
Kon magbaktas ka sa yuta
Mahugaw-hugawan pa ka.
Pero ang ulan diay panagsa maghatag
Og maayong resulta
Pag ikaw manguyab tabon-tabonan dayon
Ang ulo sa dalaga
Para makabalo siya
Nga ga-care ka sa iya.
Panagsa pod kon ikaw ra usa
Makahinumdom ka sa moment ninyong duha.
Gakson ka, pakiligon ka, palipayon ka
Tungod sa katugnaw nga anaa.
Abi nako sa una samok ang ulan
Pero dili diay.
Ang ulan nagahatag pod diay
Og kalipay sa mga naghinigugmaay.
Poetry by Krisini Nanini | August 16, 2009
(Para sa ating lumipas na pangulo na naging simbolo ng kababaihan, pag-ibig, katapangan at pag-asa)
tulad ng halik
ng unang sinag ng araw
sa mga matang
kay tagal na
nalugmok sa dilim
niyapos ng dilaw na laso
ang perlas ng silangan
at ikinumot ang pag-asa
Poetry by Vangie Dimla-Algabre | August 16, 2009
Tahimik at malamig ang umaga.
Walang humpay ang ulan
Sa iyong paglisan.
Puso nami’y nagluluksa,
Ngunit bakit ang orkidyang dilaw
Higit pang tumingkad?
Poetry by Cherry Alcantara | August 9, 2009
She enters the mall’s bazaar
wanting to buy a beautiful gown
for the next day’s promenade.
She gropes disappointment inside
the pocket of her school uniform.
Pulling her skirt up an inch
she mimics the mannequin dazzling
in crimson gown.
Poetry by Cherry Alcantara | August 9, 2009
Slumped on this bus seat
beside the window,
the rain outside
pelting the nipa houses,
naked children with bloated bellies playing,
their ginger-like feet stomping
on puddles,
I had lost track of my destination.
Poetry by Karlo Antonio David | August 2, 2009
Because someone has finally come
I open the door
after keeping it closed for so long.
The carpet is unrolled,
the chimes are hung,
the perfume sprayed —
all to welcome the visitor
at the door.
As she draws nearer
and nearer
my heart races
but then, without warning
she turns her back
her back she turns.
I close the door again.
Had I not left it ajar
I would not have seen
her coming
at all.