Papa's Singing

Poetry by | January 24, 2010

My wrists throb
From your grip
Because you want me to listen
To your singing
“What’s with that singing Pa?”
I ask
But you sing
Words that I don’t know
My wrists ache
From your grip
“Why does your voice have to tremble?”
I ask
And you sing
Words that I don’t know
My wrists ache
From your grip,

But I don’t mind.

Continue reading Papa's Singing

This is How you Find the One

Poetry by | January 17, 2010

So one day you stop worrying about
whether your thighs look like two separate entities
under a short skirt,
you decide to bite the damned day to a drunken end
and drive off to where everybody else is-some gala or opening
or show, whatever, of things
you cannot take anymore of. You swing into the place,
like a broken gate banging against a wall,
scan the crowd, cluck a tongue against your cheek ‘cause
everyone’s sitting in even numbers or standing around
talking about
that thing you all talked about just last night.
You find yourself in a unisex room
where you fluff out your hair around bare shoulders ‘cause
you forgot to pretend to care about
the growth under your arms. You put on an eyebrow as you listen in
to cubicle doors slamming shut, and the water running-
to drown the secret sounds of ladies rooms.
Outside, your friends sip on free colored drinks and you are tired
just looking at them, and you sit with a stranger, look at a point
on the wall behind his head,
and ask for a cigarette right before
you forget to ask his name.

—-
Zola Gonzalez-Macarambon is a poet and visual artist based in Cagayan de Oro.

Ang Traydor

Poetry by | January 10, 2010

May tao akong nakilala
Sa kanto dose nakatira
Ang pangalan niya’y Pasito
Trabaho niya’y pagtataho.

Umupo ako sa kanyang silong
Pansin ko’y suot niya’y ‘sang dumihin
At putikang kamiseta
Nabahiran na ng grasa

Ng kapanayamin ko siya
Halatang si Pasito’y nangangayat
Epekto raw iyon ng karukhaan
Ng gobyernong ‘di makandungan

“Noong unang panahon”
Dagdag niya, “Ako’y may nagawa.
Naging bahagi ako ng kudeta
At gobyerno aking inasinta”

“Nang mahuli ako ng mga opisyal
Dinala ako sa isang nanlilimahid na lugar.
At doon ako’y kinawawa
‘Di nila alintana ang aming paghihirap

Sa gilid ng bulubundukin
Pinarusahan, iniwang duguan
Sa buhos ng malakas na ulan
Naging lugmok aking katauhan

“Katarungan nami’y hinarangan
Kalayaan, aming inaasam-asam.”
Sa sobrang ipit ‘di ko napansin
Nawala na si Pasito sa aking paningin

Naalala ko huling hirit nya
Habang binulay-bulay mga alaala
“Pag-atake sa mga tiwali
Sadya nga bang mali?”

—-
Hannah Louise Enanoria is a 3rd year AB Sociology student of ADDU.

Hanuy nga Dalan (Padu’ng unta ngadto sa Gensan)

Poetry by | January 3, 2010

(usa sa mga daghang pagpahinumdum sa usa ka higayun kaniadtong Nobimbre dus mil nuybi)

Sementong dalan
Gikan cotabato kutob sa gensan
Hanuy ang padagan
May agian pang kapinyahan

Ug sa kalit
sa duha ka gamay’ng rotunda muhapit ug manamilit
Nga ‘daw sa mata, usa ka pagdalit
Kay diay misteryoso ang dalan sa sharif

Abe ko pa man gani
Dakung balay katu sa pari
Taliwala sa lapad nga yutang kasagbutan
Nga hawan ug pit-os ang mga katawhan

(Sa wa damha, petsa baynti tres sa Nobimbre,
kapinkulang saysenta nga gitusak-tusak ang natimbre)

Karun, duna nay mga kamut sa armado’ng sundawo
Nga muwara-wara sa mga byahero
Bawal na daw sa imperno

Continue reading Hanuy nga Dalan (Padu’ng unta ngadto sa Gensan)

Nobyembre 23, 2009, Shariff Aguak, Maguindanao

Poetry by | January 3, 2010

May araw ding ang luha mo’y masasaid, matutuyo…
–Amado Hernandez

Musmos pa lamang nang aking isinaulo
Ang obrang tula ni Ka Amado;
Mga titik nito’y idinambana sa isipan,
Medalya’y nasungkit mula sa paligsahan.

Ilang taon pa’t kamalayan unti-unting nagising
Bakit luha ng bayan ay hindi maampat;
Ang bayan ko’y alipin, hindi ng ibang lahi,
Ang bayan ko’y busabos ng kapwa kayumanggi.

Sino ang kakapitan?
Kapitalista, pulitiko, gobyerno ay iisa;
Bingi sa panaghoy ng lugaming bansa
At ng katarungang inilibing sa hukay.

Ngayon, mga luha mo’y said na at tuyo
Sa harap ng nagbabagang apoy ng mga sulo;
Habang ang mga mata’y nakatuon sa nahukay na mga biktima
Sa malayong bayan ng Shariff Aguak.

Continue reading Nobyembre 23, 2009, Shariff Aguak, Maguindanao

Home

Poetry by | December 6, 2009

As I lie on my bed, I remember
the carved wooden door I used to bang
when I’m outrageously mad at someone,
the heavy narra chairs I used to kick
when I tried to tame my lazy brothers,
that long soft sofa I used to sleep in
during those long cold boring afternoons,
that comfortable bed I woke up in
early in the morning,
the big airy house full of noise,
that white house I used to sneak out of,
that is now the most sentimental place
I long to go back to and never leave again.

Continue reading Home