Dili ko mulimod nga ako gimingaw
sa imong tingog nga mura ug mga hunghong
sa hangin mata’g alas tres sa kaadlawon-
hilom, bugnaw, ug aduna’y mga sikreto
na dili angayang ibutyag sa kabuntagon.
Dili ko mulimod nga ako gimingaw
Sa imong mga gunit samtang kita duha mutabok sa dalan.
Ang imong mga palad nga gaspang, singtanon,
ug dili dayon mubuhi sa kahadlok
na basin imo kong mabuhian ug mabiyaan.
Dili ko mulimod nga ako gimingaw
sa imong mga ginagmayng pahiyom
na wala lamang gapundo sa imong mga ngabil
pero muabot ngadto sa mga singkit mong mata.
Mga pahiyom na napuno’g mga misteryo ug pangutana.
Dili ko mulimod nga ako gimingaw
sa mga ginagmayng butang na atong gisaluhan,
mga sikreto ug kamatuoran,
mga hunghong ug katawa,
mga paglaum ug pangutana.
Apan dili sab ko mulimod nga ako gimingaw,
sa mga panahon na wala pa taka nakaila,
sa mga panahon na ako lamang ang akong nailhan,
kay karong panahona hinay hinay ko na usab na ginabalik
ang mga panahon na wala pa ka sa akong kinabuhi.
—
Adrian Dwight Sefuentes is a second-year Creative Writing Student of UP Mindanao.