Nag-apura ang mga manok ug pamukaw
Ngitngit ang palibot, wa pay adlaw
Alingugngog. Pirte kasaba
Pero way mupildi sa akong amo ug iyang baba
Ang adlaw sa langit nagsiga sa kalagot
Iyang kainit sa akong lawas nibalot
Ang uban hayahay tungod sa akong pagpaningkamot
Ako intawon galumbaanay ang dagkong singot
Wa ko kapugong sa akong luha
Sa dihang mitulo sa akong paghuna-huna
Gikapoy na gyud ko!
Natawo nga pobre, sala nako?
Abuso ang gahum nga gara
Abuso labi na sa mga nag-inusara
Hagbay ra! Hagbay ra ang pag-antos!
Hapit nako kaunon aning yuta! Ug iyang pwersa nga gahigop paubos!
Ang kagahapon, karon, ug sa umaabot
Wala tingali, wala’y paglaom na makab-ot
Kaning bukid na akong ginatindugan
Unta ang mga tanom, sa mga sunod na henerasyon mapuslan
Hantud sa mawala sa kalibutan, tawgon ra nga “Mag-uuma”
Pero unta ayaw kalimti ang akong serbisyo ug gugma
Sugaton kaya sa akong mga anak ang kaugmaon?
O basig muutro ra pud hantud sa mga sunod na kagabion
Pirteng hanapa sa dalan ngadto sa kabaghu-an
Pilay pusta wala na ni kahumanan
Wala koy lain kapadulungan…
Wala koy lain…
Wala koy…
Wala…
—
Si Rhea Joyce Semillano, 2013 gradweyt ug BS Information Technology sa ADDU.