“Tabang, Hon! Tabangi ko! Nabukog ko!” Naghilak akong nagsiyagit nga naggunit sa akong liog.
“Giunsa man nimo pagkaon? Unsay nakabukog nimo?” sunod-sunod nga pangutana sa akong bana sa tonong alanganing suko ug taranta. “Nagdalo-dalo tingali ka,” dugang pa niya.
May katinuoran ang gisulti sa akong bana. Sa bus pa lang daan gigutom na ko. Gikan ko sa pag-eskwela sa summer class ug usa ka oras ug tunga ang akong biyahe. Wala na nako mapilian og bukog ang bulad nga akong gisud-an. Basta kay mikaon ko nga nagkinamot. Mao na lay akong nabatyagan sa akong pagtulon nga dunay hait misangit sa akong tutunlan, dako ug lig-on nga bukog.