Ang akong kasing-kasing murag balay
ang pultahan dunay anay, sa bintana
ang hinalay, naglaray.
Sa sulod, ang kusina napuno og siomai,
ug ang mga kwarto, sumpay-sumpay.
Isa kay Nanay, isa kay Tatay, isa
kada igsuon nga nag-iyahay sa ilang mga ampay.
Ubay-ubay pud ang gatambay.
Duna akong miga nga way panudlay,
among silingan nga ang kilay permi di magpantay,
si Melay, si Kakai, akong pag-umangkon si Kikay, si ante Tetay
nga way undang ang pagpamaypay,
si Angkol Bokol nga conscious sa hinapay,
si Blanca nga si’g panghipos, panglabay,
si Manny nga di mukaon og gulay,
si Tisay nga ‘pag masuko tubuan og sungay,
si Ser Bem nga si’g baklay,
si Madam Tess nga nay sakit sa atay,
ug ang among iro nga perte kalipay,
bisan pa’g ang kawatan tu-a na, nag-babay.
Hay, asa pa mahapsay ang akong kasing-kasing?
Maglagot ko, magsindi ko’g lukay!
Pero wa ko’y pagmahay, ilabi na
Kung tanang namuyo sa balay
kalit magkantahay,
bisan dili sabay-sabay.
Mie Luna writes poems and stories for children. She lives in Davao City.