Tausi, asusina, ug patis,
Adunay lami nga tambok sa baboy gilahi.
Hiniwa nga dagkong unod, apil bukog,
Ang dakong kalaha gipabukalan na’g mantika.
Ang mga panakot andam na,
Ang mga panakot andam na,
Andama na ang kutsilyo, luwag, ug kutsara.
Sa paglunod sa preskong karne,
Giapilan ug lamas, suka, ug sili.
Sa kada ukay ni Papa, mosiga ang kusina,
Ang iyang sekreto mao lami kaayo,
Mura’g pista sa lamisa, puno sa kalipay ug gugma.
Krisghe Rose Icao is a third-year Literature student who writes from the deepest parts of her own lived experiences. She writes to inspire, to speak, and to express the emotions she once kept silent. Through her poetry, she hopes to reach others who need to feel seen, understood, and unafraid to use their own voice.