Tag: Jovanie Garay

Kuhol

Poetry by | November 12, 2017

wa lang mo kabalo
sa akoang kahimtang
buntag udto hapon

padayon sa pagkamang
ning kalibutan
akong gipas-an
higala palihog
ko sa pagtabang

wa lang mo kabalo
unsa akong mga kasakit
sa akong padahik
ilalum sa kainit
usahay akong kaubanan
maligsan, tamakan
kataw-an ug pasipad-an

wa lang mo kabalo
usa lang akong kalipay
sa akong paghinay-hinay
ning gidala-dala kong balay
bisan asa ko muadto
makanto man o baryo
ning akong kalipay
akong poreber
nga gamay’ng balay

“kuhol man ako
sa inyong paningin
hihinga din ako
katulad nyo rin”
daghan diay mi
dinhia sa daplin-daplin
naningkamot, nanginabuhi
sa ginagmay nagpabilin

Jovanie was born in La Union, San Isidro, Davao Oriental. He is BSEd English graduate in Davao Oriental State College of Science and Technology, Mati City and currently an English instructor from the said institution.

Sa Jeep nga Akong Nasakyan

Poetry by | October 1, 2017

Sa jeep nga akong nasakyan
Gikan Claveria paingon Ecoland,
Karon hapon lang,
Ako ng natestingan,
Didto ko milingkod sa unahan
Kini nga lingkuranan,
Usa ka balaan.

Sa jeep nga akong nasakyan
Hinay ug kusog ang dagan,
Ang break ni angkol,
Isa lang ka tadyakan
Pero kani nga jeep
Usa lang akong namatikdan
Ang maulahi ug sakay
Sa tumoy iyang paingnan.

Sa jeep nga akong nasakyan
Ang maulahi ddto sa unahan,
Pasahero musakay ug una
Taas-taas iyang adtuan,
Usahay hasul
Kay daghan masaghidan
Basta musakay ani nga jeep
Mao ni ang kamatuoran.

Sa jeep nga akong nasakyan,
Mao ni ang kamatuoran,
Tama jud diay
Ang giingon sa mga katigulangan
Ang bibliya gaingon
Usa ni ka balaan,
Ning akong gilingkuran
Mao ang kaluwasan.

Sa jeep nga akong nasakyan
Dinhi sa dakbayan
Kung naa ka sa unahan
Daghan kag suklianan,
Mahimo kang kundoktor
Ug piso-piso lang
Mahimo kang agianan
Sa kwarta
Ug sa kadiyot
Makwartahan.
Sa jeep nga akong nasakyan
Ang naglingkod
Sa unahan dunay
Gikahasulan
Sa mga pamalihog
Sa mga plete sa kadaghanan
Sa mga pasaherong mga buotan,
Usahay intawon, munaog
Way plete ug mudagan.

Kini akong nasinati
Sa jeep nga akong nasakyan
Gikan ug Claveria
paingon sa Ecoland
maayu ra pud ning
akong jeep nga nasakyan
iya kong gihatud sa akong adtuan.

Salamat sa drayber sa
Akong jeep nga nasakyan
Sa mga pasahero nga
wa nako mailhan
sa ilang dagway,
dunay pobre’g adunahan
diri lang ko kol,
lugar lang
amping sa imong padagan.

Jovanie Garay is a graduate of BSED Major in English from Davao Oriental State College of Science and Technology, in Mati, Davao Oriental. He is currently teaching English subjects in the same institution.

Time

Fiction by | September 17, 2017

On the 25th Sunday, the 3rd month of the year, the breaking of the breeze comforted the whole season. The sun was so brilliant engulfed throughout the day, while the chirping of the birds sounded melodiously. They flew here and there, catching each other like lovers missed from hugs and kisses. They were played by the wind blows, swaying their wings against the air, chasing until they found their refuge and rested. Under the monstrous tree they were on, there was a nipa hat, a native, beautifully designed by hands. It was made up of good Nara, a lumber where drawn on it, the lines of the old ways. It was surrounded by the grassy ground but viable to anybody who would like to rest from a journey. But one could ask: was there anybody around that small house? If there was, then who would that someone be?

At 3:00 o clock on that same day, I was on my way home. I walked cautiously as my feet were forceless stepping on the ground. In a far away distance, I saw an old wrinkled woman similarly exhausted as I was, as if losing her breaths. She was panting while her eyes focused to mine. I did not hesitate to come over her to ask where she might be coming from. She dropped down her sungkod without answering my question. The woman collapsed. So, I looked somewhere else but nobody could have been there.
Continue reading Time