Kalit na sab siyang miduaw kanako; walay pahibalo, walay pananghid. Wa´siya mituktok o nag- Ayooo man lang kaha. Wa´siya mi-lamano sa akong kamot o migawad nako ug halok; iyaha lang hinay-hinay dayon kalit nga gikumot ang akong dughan, gisikaran ang akong pus-on, gipuga ang akong mga luha, gikawat ang nahabilin pang nindot nga mga talan-awon sa akong kinabuhi. Kanus-a niya ko undangan o biyaan? Dugay na niya kong gipaantus, gisamdan, gihaplasag asin dayon giihaw diha sa baga sa kasakit. Wa´siyay dagway apan makit-an ko siya sa daghang mga butang nga makapahinumdom nako sa kagahapon. Wa´siyay tingog apan madunggan nako siya sa talidhay nga pag-atras sa mga balud. Wa´siyay baho apan masimhotan ko siya sa asin sa dagat, sa makabuang nga baho sa durian, sa alimyon sa Ylang-ylang. Gani, kalit na lamang siyang mamintana sa akong handurawan dihang makahunahuna ko niining mga butanga. Usahay duawon niya ko sa akong damgo ug biyaan niya kong nagdanguyngoy hangtud pukawon ko sa unang sidlak sa kabuntagon. Wa´siyay kaluoy, sama sa pagpangtortyur sa militar panahon sa diktador, sama sa kanhing mga kauban sa ilahang pagpanglikida. Wa´siyay kasingkasing.
Dugay na nako siyang gilikayan apan kanunay niya kong giapas, gidakup. Maayo siya sa pagpang-ambus. Maayo siya sa sorpresa. Morag usa ka gerilya, lungsod ka nga kalit na lang niyang atakehon ug kubkubon. Ug dis-armahan.
Buot nako siyang dakpon, kadenahan o isulod sa usa ka garapon. Apan nasayod ko nga makalingkawas ra gihapon siya ug moduaw balik nako. Sama sa abat, sama sa kalag. Hangtud buhi ug abli pa kining akong mga samad.