This story won 1st Prize in the 2010 DWG Fiction Writing in Bisaya. It will run in Dagmay through the rest of November.
Hubog na pod siya karon. Ug sama kaniadtong mga niaging adlaw, pirmi siyang gayawyaw sa iyang pagkatulog. Samtang kaming tanan ginaduyan na diha sa among mga damgo sa kabugnaw sa kadlawon, makamata mi sa iyang siyagit og “Intoy!” Usahay, mokalit lang siyag dangoyngooy diha sa iyang pagkatulog. Ingon ana gyod nang mga hubog, murag walay buot kon matulog. Makahuna-huna ko usahay nga gadamgo siya kang Manoy Intoy o di kaha ga-uromon siya. Apan puydi pod tingali nga diha sa iyang pagkahinanok, iyang gakakit-an ang mga panghitabo kon kanus-a wala siyay nabuhat kay adtong higayona nakiglambigit man siya sa demonyo nga namugna sa bino nga naghari sa iyang pangisip.
Dili to nako malimtan nga takna kay didto nagsugod kining gawi nga akong ginabuhat kada mahubog si Papa . Sabado. Tulo katuig na ang niagi. Kilomkilom tong adlawa, apan si Papa desidido nga moadto mi sa siyudad aron among ibaligya ang kopras nga bag-o lang namo gigang-gang aron kini mauga pagdali. Pipila pod kagabii nga nagbilar si Manoy Intoy ug Papa aron magpadayon ang siga sa kalayo nga gapa-uga sa kopras. Kon adlawan, ako ang gabantay didto sa ganggangan aron ang kalayo dili mahutdan ug sugnod. Gikinahanglan kaayo nga amo dayong humanon ang maong bulohaton. Gasakit si Mama og dili maayo nga iyang ipatutoy si Inday Nika nga pipila pa lang kabuwan. Basin unyag matakdan siya ni Mama. Kinahanglan namo mopalit og tambal didto sa siyudad.