Kon imo kong pangutan-on
Sa konsepto sa kaanyag
Nga nagdagan sa akoang sentido?
Aw, pagkadali ra anang bitikon og tubag.
Kaanyag,
Kining tubig sa sapa
Nga nagdagayday
Subay sa kaugatan
Sa gautaw-utaw
Nga kalibutan.
Kaanyag,
Ang mga tulo sa ulan
Nga nangasaghid
Sa mga gipang-uhaw
Nga mga udlot ug dahon.
Kaanyag usab,
Ang bidlisiw sa adlaw
Nga mianam og himugso
Sa bulok ning nagdilaab
Nga kalibutan.
Kaanyag,
Kining langit
Nga giwitik-witikan
Og bituon nga nagkadaiyag sidlak
Sa kon asa sila gipangpapilit.
Kaanyag man gani usab
Ang hanging di makita
Apan lumoy ang hapuhap
Sa nag-ugang mga panit.
Kaanyag,
Ang sama nimo
Gikan sa imong pangalan
Imong pahiyom ug mga tisngi
Nga makita ang kristal
Mong mga ngipon —
Imong buhok nga maski abog
Maulawng motandog
O, maski ang kagubot ini
Sa buntag kon asa gisipitan pa
Sa hinanok ang imong sudlay —
Imong panit nga puting langit
Kon asa nanggipahulay
Ang mga bituon mong alom —
Ang kurba nga gituyog hulma
Aron subayon sa akoang mga tudlo
Para ila-ilahon imohang anatomiya —
Imong mga likang ug nilaktan
Nga segun mo pa
‘Tulo dos,’ samtang gasubay
Sa ritmo sa imong pulso —
Ang tempo nga gimugna
Sa tinagubtob sa imong dughan
Nga madungog ko
Sa kasingkasing ning kalibutan
Ilalom sa atoang mga lapalapa.
Kon imo kong pasaysayon
Kon unsa ang kaanyag?
Nimo masangit, malangay,
Ug matigom ang tanang tubag
Di mahuman ang mga gabii
Ug mga buntag —
Makat-on na lang siguro
Sa atoang linggwahe
Ang mga gangis sa kahaponon
Di gihapon mahikaplagan
Sa propeta ning modernong panahon
Ang utlanan ning gakalandrakas
Kong balak.
Jevin Astillero, a writer from Bonifacio, Misamis Occidental, is currently pursuing his MA in Panitikan at MSU-IIT. By day, he immerses himself in fiction, essays, and poetry; by night, in moments of quiet leisure, he crafts his own works—often born from the gentle drift of late hours.