‘Ako si Don Carlos
Hari sa mga Moros
Bisan pila ka gatos
Hutdon ko ug gapos
Bandila nagkayab-kayab
Sundang nagkidlap-kidlap
Dugo nagbanaw-banaw
Sa yuta sa Mindanao’
Dili ang Kidlap sa Sundang,
Ang kagahapon nga nag-antus.
Dili Dugo ang nag-banaw,
Ang Luha sa Kamingaw.
Human sa mga pulong sa garbo,
Ang mga tingog sa kasakit mipatigbabaw.
Kinsa man gayud diay ang hari
Sa yuta sa Mindanao?
Mga istorya sa katigulangan,
Mga balak sa kagawasan,
Mga pag-ampo sa kalinaw,
Naglupad sa kahanginan
Dili hari, apan katawhan,
Nga nagbarog sa ilang yuta.
Dili gapos, apan paglaum,
Nga nag-pabilin hangtud utlanan
Human sa mga ngalan sa gahum,
Ang kamatuoran nag-abri
Ang Mindanao, dili lang sa sundang
Apan sa paghigugma kini walay undang
Human sa “Ako si Don Carlos,”
Ang pagpangita sa pagsabot nagpadayon.
Sa mga pulong nga wala gilitok,
Ang kamatuoran nagpaabot.
Lester B. Argawanon is a university instructor from Davao Oriental State University- San Isidro Campus (DOrSu-SIC), teaching language and literature. Balancing academia and creative writing, he draws inspiration from personal experiences, cultural roots, and the people who have shaped his journey. His poetry often reflects themes of memory, love, and the passage of time. This piece is inspired by his late father’s poem about Don Carlos.