Sa gabing dapat tulog
ay nagbabanat ng buto.
Dahil minuto’y ginto
sa nagsasakripisyo.
Kaya kinaumagahan
nagmumukhang tamad.
Mata’y ‘di mamulat
sa liwanag ng araw.
Ngunit ‘wag pong husgahang
may sakit ng katamaran.
Porke katawa’y nalatag
sa higaang inaasam.
Sadyang buwis-buhay lang
ang gabing kabuhayan.
Nang ATM malagyan
ng nangangailanagan.
—
Frank David Bayanon is a student of the University of Southeastern Philippines-Mintal taking up Public Administration.