Panaad kanako
nga gaksun ko nimo sa hugot
sa mga buktong luwas ako
diin makabatyag kalinaw
ug makalimtan ang tanan.
Panaad kanako
nga sagupon ko nimo
ug padayunon sa gambalay
sa imong hunahuna
dayon sa kasingkasing
lahos sa imong kalag.
Panaad kanako
nga subayan ko nimo
sa dalan sa way sukod
ug samang kalipay
diin mawagtang ang
handumanan sa kagahapon
sa paghulat ug pagmahay.
Ayaw tuod ko pakyasa
diin kaniadto napakyas ko
kay ako nakahukom na
nga dugmukon ang talikala
sa akong kalibog
nga nagpitul sa akong
kagawasan.
Karon ako manaad usab
nga panggaon
ug amumahon ka sa labaw –
butang nga wa nako
nabuhat kaniya.
Dili ko mabasol
ang mga rosas nga
gibalibad ni Alyssa
nga maoy nagtukmod
kanako sa kahimtang
kung ang pinitik mao
nang imong gugma.
Alang kanila
dili man kini angay
apan maangay ra kini.
Salig lang kanako
ug diha usab kanimo
ug sa atong mga panaad
Manukad na ta
ug ipadayon
ang atong mga
panaad.
—-
JR Pascual studies in a business school in Mindanao.